ဒီေန႕ေတာ့ စာဖတ္သူေတြကို သိပ္မၾကာေသးခင္က ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုကို ဒီပို႕စ္ေလးနဲ႕ ေျပာျပခ်င္မိတယ္ရွင့္။
အဲ့ဒီေန႕က ဘတ္စ္ကားေပၚကဆင္းလို႕ ကတၱရာလမ္းေပၚ ေျခခ်မိတာနဲ႕ လက္ထဲက နာရီကို ကၽြန္မၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ၉နာရီထိုးဖို႕ ၁၅မိနစ္။ တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ မိုးစက္မွဳန္ေတြကို ကာကြယ္ဖို႕ အိတ္ထဲက ထီးကို ထုတ္ဖြင့္လိုက္တယ္။ ဒီမွတ္တိုင္ကေန ရံုးကိုေလွ်ာက္ဖို႕ဆိုရင္ ၅မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာမွာမို႕ တဂြြီဂြီနဲ႕ ဆႏၵျပေနတဲ့ အစာအိမ္မီးကို ၿငိွမ္းသတ္ဖို႕ ကားမွတ္တိုင္နဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတဲ့ ျခံ၀င္းထဲက မုန္႕ဟင္းခါးဆိုင္ဆီကို ကၽြန္မေျခဦးလွည့္လိုက္တယ္။ ေနရာေလးက က်ယ္၀န္းေအးေဆးၿပိီး မုန္႕ဟင္းခါး၊ အသုတ္စံု၊ ေကာ္ဖီရတဲ့အျပင္ သန္႕ရွင္းတာမို႕ အခုလို ရံုးလာတာ ေစာတဲ့ေန႕မ်ဳိးဆိုရင္ ဒီဆိုင္ေလးမွာ မၾကာခဏ ၀င္စားျဖစ္တယ္။ ဒီနားတ၀ိုက္မွာ လူေနအိမ္ေျခ နည္းေပမယ့္ မနက္ပိုင္း စာရင္းကိုင္ သင္တန္းရွိေလေတာ့ သင္တန္းတက္တဲ့သူေတြကို အဓိက အမွီျပဳေရာင္းတာမို႕ ဆိုင္ထဲ ၀င္လိုက္တာနဲ႕ စားသူေတြျပည့္လု နီးပါးပါဘဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ရံုးက ၉နာရီထက္ေနာက္က်ရင္ ဒါဏ္ေၾကးထိမွာ။ လမ္းေလွ်ာက္တာက ၅မိနစ္၊ စားတာက ၅မိနစ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး ၉နာရီမထိုးခင္ ၅မိနစ္ေတာ့ ရံုးေရာက္မွာမို႕ သြက္သြက္စားမွလို႕ ေတြးလိုက္မိတယ္။
ဆိုင္ထဲမွာေတာ့ လူေတြက ခံုအျပည့္နီးပါးပါဘဲ။ ထီးကိုပိတ္လို႕ စားပြဲနဲ႕ အနီးဆံုး ခုံလြတ္တစ္ခုမွာ ေနရာယူၿပီးေတာ့ ညွပ္ေခါက္ဆြဲကို မုန္႕ဟင္းရည္ပူပူ ေမႊးေမႊးေလးနဲ႕အတူ ဘူးသီးေၾကာ္ ထည့္မွာၿပီး ေရွာက္သီးအခ်ဥ္ညွစ္၊ ငရုပ္သီးအက်က္မွဳန္႕ေလးျဖဴးၿပီး ဆာဆာနဲ႕ စားေနမိတယ္။ ကၽြန္မစားေနလို႕ တ၀က္ေတာင္ မကုန္ခ်င္ေသးပါဘူး။ မ်က္လံုးေထာင့္ထဲမွာ ဆိုင္ထဲကို တစ္ေယာက္ေယာက္ ၀င္လာတယ္လို႕ ျမင္လိုက္မိသလိုရွိလို႕ ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ သီလရွင္ပန္းေသြးေရာင္၀တ္စံု၀တ္ အဖြားအိုတစ္ေယာက္။ လက္တဖက္က ပိုက္ဆံအလွဴခံတဲ့ ႏွီးဇကာကံုးေလးနဲ႕။ က်န္လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ ၀ါးေတာင္ေ၀ွးကို ေျမႀကီးကိုေထာက္္လို႕ ဆိုင္ထဲကို တစ္လွဳပ္လွဳပ္နဲ႕ ၀င္လာေလတယ္။
ဆိုင္ထဲမွာ လူေတြက အျပည့္ပါဘဲ။ ဒီႏွစ္သၾကၤန္ ပိတ္ရက္ရွည္မွာ သီလရွင္တစ္ပါတ္ ၀တ္ၿပီးထဲက သီလရွင္ေတြရဲ႕ဘ၀ကို စာနာနားလည္ခဲ့လို႕ သီလရွင္ဆို စိတ္၀င္စားမိတဲ့အျပင္ သက္ႀကီးရြယ္အို တစ္ဦးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္မို႕ ကၽြန္မရဲ႕စားလက္စ မုန္႕ဟင္းခါးေပၚမွာ အာရံုျပတ္သြားၿပီး အဖြားကို ၾကည့္ေနမိတယ္။ အဖြားက တလွဳပ္လွဳပ္နဲ႕ ၀င္၀င္ျခင္းေတြ႕ခဲ့တဲ့ စားပြဲေတြမွာ အလွဴလိုက္ခံေလတယ္။ အနားကို အဖြားေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ လက္ထဲက မုန္႕ဟင္းခါးဘိုးရွင္းဖို႕ အသင့္ထုတ္ထားတဲ့ ငါးရာက်ပ္တန္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဇကာကံုးထဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ထည့္ေပးလိုက္မိတယ္။ အဖြားက အ၀င္၀မွာ ၀င္လာထဲက အလွဴခံလာတာျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္မွ မထည့္ရေသးတာမို႕ ကၽြန္မက ေစ်းဦးေဖာက္လွဴလိုက္တာလို႕ ေျပာမယ္ဆိုရပါတယ္။ အဖြားက “က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ၊ အႏၱရာယ္ကင္း ေဘးရွင္းပါေစ၊ ၾကံတိုင္းေအာင္ ေဆာင္တိုင္းေျမာက္ပါေစ၊ လိုရာဆႏၵ တစ္လံုးတစ္၀ထဲ ျပည့္ပါေစလို႕ ” ဆုေပးတာကို လက္အုပ္ေလးခ်ီလို႕ ကၽြန္မနားေထာင္မိတယ္။
ကၽြန္မကို အဖြားဆုေပးၿပီးခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေဘးနားမွာ ထိုင္စားေနတဲ့ ညီမတစ္ဦးကလည္း အလွဴေငြ ထည့္ျပန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဖြားက ဆိုင္အတြင္းပိုင္းက ခံု၀ိုင္းအပုေလးေတြဆီ တေရြ႕ေရြ႕ သြားျပန္ပါေလတယ္။ ကၽြန္မလည္း စားလက္စ မုန္႕ပန္းကန္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ေပမယ့္ လူကေတာ့ အဖြားကို မ်က္ေျခမျပတ္ လိုက္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က အလွဴေငြထည့္ ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ေျပာလက္စ စကားမျပတ္ေစပဲ လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့လို႕သာ။ အဖြားက ခင္းထားတဲ့ စားပြဲေလးေတြအားလံုးစီကို စံုေစ့ေအာင္ တစ္လွဳပ္လွဳပ္နဲ႕ သြားေနပါတယ္။ အတြင္းပိုင္းမွာ ၃ေယာက္ေလာက္စီက အလွဴေငြရၿပီးေတာ့ အဖြားက ကၽြန္မတို႕ဘက္ကို ျပန္ေလွ်ာက္လာျပန္ပါတယ္။ လူ၃၀ေလာက္ရွိေနတဲ့ဆိုင္မွာ သီလရွင္အဖြားအိုကို ေငြလွဴတဲ့သူက ၅ေယာက္ထဲပါ။ ကၽြန္မအနားကို အဖြားျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ ေတာ့ဘဲ အဖြားလက္ကိုဆြဲလို႕…
“ အဖြား.. ဒီမွာ ခဏထိုင္ပါဦး ” ဆိၿုပီး ေဘးနားက လြတ္သြားတဲ့ ခံုေနရာမွာ လက္ကိုဆြဲလို႕ အတင္းထိုင္ခုိင္းလိုက္မိပါတယ္။ “ အဖြား..တစ္ခုခုစားပါ..။ ကၽြန္မလွဴပါရေစ..။ ” ဆိုေတာ့ အဖြားက “ အဖြားမစားေတာ့ပါဘူး သမီးရယ္။ ေရေႏြးပူပူေလးေတာ့ ေသာက္ခ်င္မိသား ” လို႕ေျပာလာလို႕ အဖြားကို ေရေႏြးတစ္ခြက္ထည့္ၿပီး ကပ္မိပါတယ္။ “ အဖြားတစ္ခုခုစားပါ..။ မုန္႕ဟင္းခါးပဲ မွာလိုက္မယ္ ” လို႕ေျပာခ်ိန္မွာ ဆိုင္က ေရာင္းတဲ့ အစ္မကလည္း၀င္ၿပီး “ အဖြား.. စားလိုက္.. ဒီက ညီမေလးက လွဴခ်င္ေနတာကို ” လို႕ ၀င္ေျပာေပးတယ္။ ဒါနဲ႕ အဖြားလည္း မျငင္းရွာေတာ့ပဲ ကၽြန္မကပ္လွဴတဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးငါးဖယ္ေၾကာ္နဲ႕ကို သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚၿပီးေတာ့ စားပါတယ္။
မုန္႕ဟင္းခါးစားေနတုန္း အဖြားကို အနီးကပ္ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ အသားညိဳညိဳ၊ အရပ္ရည္ရွည္၊ မ်က္ႏွာက သြယ္သြယ္။ ခါးက အနည္းငယ္ ကိုင္းေနၿပီ။ ခ်ဳိင္းမွာ သီလရွင္ လြယ္အိတ္တစ္လံုးကို လြယ္ထားေသးတယ္။ အဖြားပံုစံက ေမာေနသလို ရင္ဘတ္က ဖုတ္လွဳိက္ဖုတ္လွဳိက္နဲ႕။ အဖြားခႏၶာကိုယ္က တုန္ရီေနသလိုလို။ အဖြားရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚ၊ ဦးျပည္းေပၚမွာ မိုးစက္မွဳန္ေတြနဲ႕ ဟိုသည္တစ္ေပါက္ စိုစြတ္လို႕။ စားပြဲေပၚက တစ္ရွဳးဗူးထဲက တစ္ရွဳးစာရြက္ နည္းနည္းယူၿပီး “ အဖြားကန္ေတာ့ေနာ္။ မိုးစက္ေတြ ကၽြန္မသုတ္ေပးမယ္ ” ေျပာၿပီး မိုးစက္ေတြကို အသာအယာ သုတ္ေပးျဖစ္ပါတယ္။ မိုးစက္ေတြ သုတ္ေပးရင္း ကၽြန္မလက္က အဖြားရဲ႕မ်က္နွာကို အသာထိမိတယ္။ အလို.. အဖြားရဲ႕ အသားေတြက ပူေႏြးေနပါလား။ ကၽြန္မ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္နဲ႕ အဖြားနဖူးျပင္ကို လက္ခံုနဲ႕ စမ္းသပ္လိုက္မိတယ္။ ေသခ်ာပါၿပီ။ အဖြားဖ်ားေနၿပီ။
အဖြားက မုန္႕ဟင္းခါးကို မွန္မွန္စားေနတယ္။ မုန္႕စားေနတဲ့ အဖြားကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ဖ်ားေနတဲ့ အဖြားကို ဘယ္လို လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ..။ ဒီေန႕ ရံုးအစည္းအေ၀းကလည္း ၁၀နာရီစဖို႕ရွိတယ္။ ကၽြန္မပါ၀င္ထားတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အို ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕က အဖြဲ႕၀င္ ဆရာ၀န္မ်ားကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆို.. စဥ္းစားမိလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္မက အဖြားကို ေမးမိတယ္။
“ အဖြား.. အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ ”
“ ၆၉ႏွစ္ ရွိၿပီသမီး..”
“ အဖြားအသက္က မနည္းဘူးပဲ။ အခု အဖြား ဘယ္ေက်ာင္းတိုက္ကေန ဒီအထိလာတာလဲ ”
“ အဖြားက ေဒါပံုက သီလရွင္တိုက္ကပါ။ ဇာတိက စစ္ကိုင္းကပါ..။ ဒီေက်ာင္းကို မနွစ္က ျပာသိုလ အဖိုးႀကီးမရွိေတာ့ထဲက ေရာက္ေနတာေပါ့ ”
အဲ့ဒီလို အဖြားနဲ႕ ကၽြန္မ အျပန္အလွန္ ေမးေျဖေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ နေဘးနားမွာ မုန္႔ဟင္းခါးလာစားတဲ့ ေက်ာင္းသူကေလးမတခ်ဳိ႕နဲ႕ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ ၀ိုင္းလာၾကတယ္။ ကၽြန္မက အဖြားကို ထပ္ေမးမိတယ္။
“ အဖြား ဒီကို ဘာနဲ႕လာသလဲ ”
“ အဖြား.. လိုင္းကားစီးလာတယ္..။ ဒီေနရာမွာ ဆန္လာခံေနၾကေလ ”
“ အဖြားက တစ္ပါးထဲ အေ၀းႀကီးကလာရတာပဲ။ အေဖာ္လည္းမပါဘူး။ ထီးလည္းမပါဘူး မဟုတ္လား။ မိုးသည္းလာရင္ ဒုကၡပါဘဲ..။ ကိုယ္ေတြလည္း ပူေနတယ္.. ”
အဲ့ဒီမွာ ေဘးနားရပ္ၾကည့္ေနတဲ့အထဲက ညီမတစ္ေယာက္က..
“ အဖြားၾကည့္ရတာ အားမရွိသလိုပဲေနာ္ အစ္မ..။ ကိုယ္ေတြပူေနတာ ေဆးေသာက္ထားေသးလားအဖြား ”
“ အင္း.. နည္းနည္းေတာ့ ေမာေနတယ္..။ ေဆးကေတာ့ ေတာ္ေနၾကာ ဟိုဘက္က ေစ်းေလးေရာက္ရင္ ၀ယ္ေသာက္မယ္..။ ထီးကလည္း အရြက္လည္းဖို႕ ဆိုင္မွာ အပ္ထားတာ ညေနမွ ၀င္ယူရမယ္” လို႕ အဖြားက ေျပာတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အသက္၅၀အရြယ္ အတြင္းက စားပြဲခံုမွာ မုန္႕မွာစားေနတဲ့ ေယာက်ာ္းႀကီး တစ္ေယာက္ ကၽြန္မတို႕ စကား၀ိုင္းထဲ ၀င္လာတယ္။
“ အေမႀကီးက အဖ်ားတက္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ကားပါလာတယ္။ အေမႀကီး ၿပီးရင္ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ လိုက္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီနားမွာေနတဲ့ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ပါ။ အေမႀကီးကို ကၽြန္ေတာ့အိမ္မွာ စမ္းသပ္ေပးၿပီး ေဆးေတြေပးပါ့မယ္..။ အခမဲ့ ေဆးကုလွဴမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ့ ေဆးေသာက္ၿပီး အေမႀကီး ေနျပန္ေကာင္းသြားမွာ။ ေျဖးေျဖးစားပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ပါ့မယ္ ”
ကၽြန္မတို႕ အားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ ၀င္းကနဲျဖစ္သြားရၿပီး အဖြားအတြက္ ၀မ္းသာသြားမိရတယ္။ အဖြားက “ ရပါတယ္.. ဒုကၡရွာလို႕..။ ေဆး၀ယ္ေသာက္လိုက္ရင္ ရတဲ့ဟာကိုကြယ္..” လို႕ အားနာစကား ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ အားလံုးလည္း ဆရာ၀န္ဦးေလးနဲ႕ လိုက္သြားဖို႕ အဖြားကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းေျပာၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဆိုင္မွာလာစားေနၾကသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကၽြန္မတို႕အားလံုးကို သတိျပဳမိေနၾကပါၿပီ။ အဲ့ဒီမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကလာၿပီး အဖြားအတြက္ အလွဴေငြထည့္ေလတယ္။ အဖြားလည္း ဆုေတြေပးတယ္။ တစ္ခဏပဲရွိေသးတယ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း ေငြလာလွဴျပန္တယ္။ အဖြားလည္း ဆုထပ္ေပးရျပန္ေရာ..။
ဒီလိုနဲ႕ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ လာလွဴၾကတယ္။ ခုနက လက္အုပ္ကေလးပဲခ်ီၿပီး “ ကန္ေတာ့ပါေသးရဲ႕” လို႕ေျပာသူတခ်ဳိ႕လည္း သူတို႕ႏိုင္သေလာက္ေလး လာလွဴၾကတယ္။ လွဴတဲ့သူေတြမ်ားလာေတာ့ အဖြားက ဆုေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး ဆုကိုတစ္ၿပိဳင္နက္ထဲေပးတယ္။ အဖြားရဲ႕ ႏွီးဇကာေလးထဲမွာ တစ္မဟုတ္ခ်င္း ေငြစကၠဴေတြ ေဗာင္းသလံလွ်ံ သြားတယ္။ နေဘးက ညီမတစ္ဦးက ပိုက္ဆံေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စီစီရီရီ ထပ္ေပးတယ္။ အဖြားကို ေသခ်ာသိမ္းဖို႕ေျပာေတာ့ အဖြားက ႏွဳတ္က သာဓု တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေခၚရင္း ပိုက္ဆံေတြကို သူ႕ရဲ႕ ေခၽြးခံအိက်ီ ၤေလးထဲက အိတ္ကပ္ေလးထဲထည့္ၿပီး တြယ္ခ်ိတ္ေလးနဲ႕ အိတ္ကို တြယ္ပိတ္လိုက္တယ္။
အဖြားကို ဆရာ၀န္ဦးေလးရဲ႕ ကားဆီသြားဖို႕ ၀ိုင္းတြဲၾကခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသူညီမေလးႏွစ္ဦးက “ သမီးတို႕ အဖြားနဲ႕အေဖာ္လိုက္ခဲ့ေပးမယ္ ” လို႕ေျပာလာတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ သူတို႕နဲ႕ အတူ မုန္႕လာစားတဲ့ ေယာက်ာ္းေလးအဖြဲ႕ထဲက တစ္ေယာက္က လူငယ္ပီပီ“ ေဟး ” ဆိုေအာ္ၿပီး စၿပီး လက္ခုပ္တီး အားေပးလိုက္တယ္။ တစ္ခဏတြင္း လက္ခုပ္သံေတြ ဆိုင္ထဲ ညံသြားေတာ့တယ္။ ကၽြန္မလည္း ဘယ္ေနမလဲ။ တီးမိတာေပါ့။ ကၽြန္မတို႕ အဖြားကို လမ္းမမွာရပ္ထားတဲ့ ကားေပၚ တြဲပို႔တင္ေနခ်ိန္မွာ “ ခဏေလး.. ခဏေလး” ဆို ေအာ္သံၾကားရျပန္လို႕ အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲက အေျပးထြက္လာၿပီး “ ကၽြန္ေတာ့ထီးေလး အဖြားကို လွဴပါတယ္။ အဖြား အျပန္မွာ မိုးမိေနမွာစိုးလို႕ပါ ” ဆိုၿပီး သူ႕ရဲ႕ထီးကို အဖြားရဲ႕လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အဖြားက သာဓုေခၚရင္း လက္ခံယူတယ္..။ ကားမထြက္ခင္မွာ အဖြားလက္ကို ဆုတ္ကိုင္လို႕ ကၽြန္မ ႏွဳတ္ဆက္တယ္။ ကၽြန္မလက္ကိုလည္း အဖြားက တစ္ဖန္ျပန္လို႕ တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ၿပီး အျပံဳးမ်က္ရည္ၾကည္ေတြလဲ့လွ်က္က ႏွဳတ္ဆက္တယ္။
အဖြားကိုေခၚသြားတဲ့ ကားေလးမ်က္စိေအာက္က ေပ်ာက္သြားေလမွ ကၽြန္မလည္း လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ရံုးဘက္ဆီကို ေျခဦးလွည့္လိုက္တယ္။ လက္က နာရီေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၉နာရီ၁၅မိနစ္ေတာင္မွ ရွိေနၿပီရွင့္။ ရံုးေနာက္က်လို႕ ဒဏ္ေၾကးထိေတာ့မယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ ေက်နပ္စိတ္နဲ႕ ကၽြန္မ တစ္ဦးထဲ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ ဒီအျပံဳးကို ပီတိအျပံဳးလို႕ နာမည္တပ္လို႕ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ေျခလွမ္းအစံုက ရံုးရွိရာဆီကို ဦးတည္လို႕ေပါ့…။
ကြၽန္မတို႕အားလံုးဟာ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ယခင္က သိကြၽမ္းခဲ့ၾကျခင္းမရွိပါဘူး။ ေနာင္လည္း ဆံုေတြ႕ျဖစ္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စာနာတတ္တဲ့၊ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားေတြကေတာ့ အမွတ္မထင္ပဲဲ ဆံုမွတ္တစ္ခုရဲ႕ ေအာက္မွာ အတူတူ တဒဂၤရွိေနခဲ့ၾကတာ မျငင္းႏိုင္ပါဘူးရွင္။
ပီတိဆိုတာမ်ဳိးက ေက်နပ္မွဳတစ္ခုအတြက္ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီး ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးေနရတာမ်ဳိးပါ။ သူမ်ားကလုပ္ေပးလို႕ ကိုယ္က ရလိုက္တဲ့ ပီတိထက္၊ သူမ်ားကို ကိုယ္က လုပ္ေပးလိုက္လို႕ ကိုယ္တိုင္ ျပန္ရလိုက္တဲ့ ပီတိက ပိုၿပီးခ်ဳိၿမိန္တယ္ဆိုတာ အခုေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မတျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သိလာရတယ္ရွင့္။ အဲ့ဒီလို ပီတိမ်ဳိးက စားသံုးမိၿပီးရင္လည္း ထပ္ကာတလဲလဲ စားသံုးခ်င္လာမိၿပီး စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ ျပည့္၀လာတတ္တာမ်ဴိးမို႕ ကၽြန္မတို႕တစ္ေတြ ရွာေဖြစားသံုးသင့္တယ္ မဟုတ္ပါလားရွင္။
ဆႏၵနဲ႕ဘ၀တစ္ထပ္ထဲက်ၾကပါေစရွင္။
မ်က္ရည္၀ဲ…..မိတယ္…………
ဒိထက္မက…ထပ္ထပ္ျပီးေပးလွဴရသူျဖစ္လိုပါတယ္… ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္
ခ်စ္ေသာ
ဘရာဗိုပါ မျမေသြး
သာဓု…..သာဓု…..သာဓု….. ပါဗ်ာ
ဆင့္ပြား ကုသိုလ္ အစ္မရသြားတယ္ေပါ့
ဒါပဲဗ်…… ဒီပီတိက ဘယ္လိုအရာေတြနဲ႔မွ တန္ဖိုးျဖတ္လို႕မရနိဳင္ဘူး
ဒီေန႔အတြက္ေတာ့ အေတာ္ မဂၤလာရိွသြားျပီ အစ္မေရ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုရီး{ကိုၾကီး}
ဒီပုိ႕စ္ေလးကုိ ဖတ္ၿပီး အမ နဲ႕ ထပ္တူ ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္ရပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ မႀကံဳေတြ႕ရ၊ မလွဴလုိက္ရေပမယ့္ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ အဖြားကုိ ဝုိင္းဝန္း ကူညီေစာင့္ေရွာက္ၿပီး လွဴဒါန္းမွဳ အားလံုး အတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓု ေခၚသြားပါတယ္ ခင္ဗ်..
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေဇာ္သိခၤ
မမျမေသြး
ဖတ္ၿပီးရင္ထဲမွာ ခံစားရတယ္။ မမနဲ႔ထပ္တူပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ သူမ်ားရဲ႔လိုအပ္ခ်က္ေလးကိုပဲလုပ္ေပးႏိုင္ရင္
ရလာတဲ့၀မ္းသာမႈ မ်ိဳးကဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ဘူးေနာ္မမ..။ သဒၶါလည္းအၿမဲတမ္း တဘက္သားရဲ႔လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို
ျဖည့္စြမ္းေပးႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ပါရေစ..။
ခ်စ္တဲ့
ညီမသဒၶါ့
စာေရးေကာင္းလြန္းလုိ႔ပဲလား တကယ္ပဲ ေစတနာေတြ ကူးလူးလာလုိ႔ပဲလား မေျပာတတ္
ရင္ထဲမွာ ဆုိ႔ျပီး မ်က္ရည္က က်လုလုျဖစ္သြားရတယ္..
ထပ္တူ သာဓုေခၚပါတယ္
ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ ပီတိေတာ႕ ဘယ္လိုေနမယ္မသိ
ကိုယ္ေတြကေတာ႕ ဖတ္ျပီးတာနဲ႕ ပီတိက ရင္ထဲမွာ လွ်ံတက္လာတယ္…
ဒီလို စိတ္ေကာင္းရွိသူေတြ အမ်ားၾကီးရွိလာရင္ သာယာတဲ႕ ေလာကၾကီး ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာပါရဲ႕
ပီတိကိုမွ်ေ၀ေပးတဲ႕အစ္မကိုေရာ ျပဳခဲ႕ၾကသူမ်ားကိုပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
မ်က္ရည္၀ဲမိသလို ငါတို႔အစ္မရဲ႕ ေစတနာေတြကုိ သာဓု.အၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚသြားပါတယ္အမေရ..STA ကုိယ္စားလည္း ဂုဏ္ယူမိပါတယ္……
ခံစားခ်က္ေလးေတြကို မွ်ေ၀ယူၾကသူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အားလံုးေပးထားတဲ့ Comment ေလးေတြဖတ္ၿပီး ျမေသြးနီ ပီတိမ်က္ရည္ ၀ဲေနရျပန္ပါၿပီရွင္..။
ပီတိ မ်က္ရည္ေတြပဲလား
မ်က္ရည္၀ဲမိပါတယ္ မမေရ
မမ ရဲ ႔ ပီတိကို မွ်ယူစားသံုးရင္း ကုသိုလ္ကိုပါ သာဓု ေခၚျပီး မွ်ေ၀ယူသြားပါတယ္ေနာ္
သာဓု သာဓု သာဓု ပါ မမေရ
ႏွလံုးသားနဲ႔ သာဓု ေခၚပါတယ္ ~~~
အမေရ…အလွဴရွင္ေတြေတာ႔မည္မွ်ပီတိျဖစ္မည္မသိ…
ခုိင္နုေတာ႔ ပုိစ္႔ေလးကုိဖတ္ျပီး သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြအတြက္
၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
သာဓု..သာဓု…..သာဓုပါ။
အမေရ..ဒီမကအလွဴေရစက္လက္နဲ႔မကြာ
လွဴဒါန္းနုိင္ပါေစ……………..
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္
အမ ေရ လာဖတ္သြားတယ္ေနာ္။အမ ဒိထက္လည္း ပိုလွဴႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရင္း………..။
မ်က္ရည္ဝဲမိပါ၏။
မမေရ… ညေလးဖတ္ပီးေတာ့ မ်က္ရည္၀ဲေနမိတယ္… ပီတိမ်က္ရည္ပါမမရယ္… ခုလိုမ်ိဳး မွ်ေ၀ေပးတဲ့ မမကို ေက်းဇူးအရမး္တင္ပါတယ္… သာဓု သာဓု သာဓု ပါမမေရ……
ျမေသြးေရ…ဖတ္ရတာၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္တာ..။
အစ္မေရ
သာဓုေခၚပါတယ္၊
ေတာ္လိုက္ၾကတာေနာ္၊ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္၊
ပီတိမွ်ေ၀ေပးတဲ့ အစ္မရယ္ ကုသိုလ္ျပဳခဲ့ၾကသူေတြအားလံုး အဖြားသီလရွင္ေရာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး သာဓုေခၚသြားပါတယ္ ညီမ ျမေသြးေရ…အမတို႔ဆီမွာ ညီမတို႔လိုလူမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ႐ိွဖို႔လိုတယ္ ညီမရယ္…
သာဓုဗ်ာ သာဓု သာဓု
မ်က္ရည္ေတာင္လည္မိတယ္
အမျမေသြးေရ…
ၾကည္ၾကည္နူးနူးနဲ႕သာဓုေခၚပါတယ္
ေနာက္လဲအခုလိုပီတိအျပံဳးေလးေတြအမ်ားႀကီးလွဴနိုင္ပါေစအမရယ္..
ခင္တဲ့ညီမ….blackroze
မမေရ..မမအစားလည္း ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္..အဲ့ သီလရွင္ အဘြား ကံေကာင္း တာေပါ့ေနာ္…
သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ ့ၾကံဳေတြ ့သြားရလို ့ေလ… း)
အိုးးးးးးးး
တကယ္႔ကို ပီတိေတြ ကူးစက္လာပါတယ္မမေရ။
လူတိုင္း အဲလို သနားညွာတာတက္တဲ႔ စိတ္ကေလးေတြ ရွိၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္။
ဇင္အိ, ကိုရီး, ေဇာ္သိခၤ, သဒၶါ, ေမပယ္လ္, ေခ်ာ, ေမဇြန္, ေရႊရုပ္, ခိုင္ႏုငယ္, တင္မင္းႏြယ္, sdl, ေႏြးေႏြး, ကိုႀကီးေက်ာက္, phyo, မခ်စ္ႀကီး, ကိုဘႀကိဳင္, Black Roze, ဟန္နာ, ညီမျမတ္မြန္…တို႕ေရ…
ျမေသြးနီရဲ႕ ပီတိေတြကို မွ်ေ၀စားသံုးေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္..။အစားေကာင္းစားရရင္ ခ်စ္သူ ခင္သူမ်ားကို သတိရမိလို႕ ဒီပို႕စ္ေလး ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ..။ ေနာက္တစ္ခုက… ျမေသြးနီတို႕ ျမန္မာေတြမွာ တစ္ခုအားနည္းခ်က္ေလးက..
စတင္ၿပီး လုပ္ရမွာကို ၀န္ေလးၾကတာပါဘဲ။ အဲ..တစ္ေယာက္ေယာက္က စလိုက္ၿပီး ဆိုရင္ေတာ့ အေနာက္က လိုက္ပါလုပ္ တတ္ၾကပါတယ္။ စ..မယ့္သူ လံုး၀မရွိရခဲ့ရင္ေတာ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕ ဆိုတာေ၀းသြားၾကၿပီေပါ့..။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို ကိစၥမ်ဳိးေတြမွာ ဘယ္သူမဆို စတင္ဖို႕ကို ၀န္မေလးသင့္ပါဘူးေနာ္..။ ျမေသြးနီလည္း အဲ့ဒီလို ၀န္ေလးခဲ့ဘူးလို႕ ဒါနေလးေတြ မေျမာက္လိုက္ပဲ လက္လြတ္ခဲ့ရတာကို ကိုယ္ေတြ႕႔သာဓက ရွိခဲ့ဘူးေလေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မတုန္႕ဆိုင္းပဲ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြနဲ႕ ပတ္သက္လာခဲ့ရင္ မတုန္႕ဆိုင္းပါနဲ႕။ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာမွန္သမွ် ခ်က္ခ်င္းသာ ထလုပ္လိုက္ပါေနာ္။ ဒီ Message ေလးကိုလည္း ဒီပို႕စ္ေလးနဲ႕ အတူ ေပးခ်င္ပါတယ္ရွင္ ။
မဂၤလာပါဗ်ာ။ ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္မ်က္ရည္၀ဲတယ္လို ့ေျပာရင္နဲနဲေတာ ့ဟားမယ္ထင္တယ္။
ဒီစာဖတ္ျပီးၾကက္သီးထမိတယ္။ အဲ ့တာ ပီတိပဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္မုဒိတာပြားမိတာလဲျဖစ္မယ္ ။
ေခါင္းစဥ္ေတာ ့အတိအက်မတပ္တက္ဘူး။ ဟားးးးးးးးးးးးးးး…..လွဳပ္ခတ္သြားေစတယ္လို ့ေျပာရမယ္ထင္တယ္။
ေကာင္းတဲ ့ကိစၥေလးေဆာင္ရြက္လိုက္တဲ ့အတြက္ေရာ၊ စာေရးေကာင္းတာအတြက္ေရာ၊
ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ မျမေသြးနီ။
မင္းလူန
မ်က္လံုးအိမ္ထက္၊ ခိုတြဲရႊန္းစို
မ်က္ရည္ခ်ိဳကို၊ ပီတိအဟုန္
စိတ္ေတြတုန္လို ့၊ထိန္းရန္ခက္မို ့
စီးဆင္းသမ်ွ၊ ကူးစက္ၾက၏
စာဆိုရွင္လဲ၊ စြမ္းလွသည္
စာရွဳ ့သူလဲ၊ ကြၽမ္းေလာက္သည္မို ့
နွစ္ခ်ဳပ္သာဓု၊ ေခၚမိသည္။
ပီတိကိုစား၊ အားရွိသည္။
မင္းလူန
ရင္ထဲမွာ ပီတိ တကယ္ျဖစ္ရပါတယ္ဗ်ာ..။
တကယ္ ႕ ပီတိ အျပံဳး ပါပဲ အစ္မ …..မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ဝဲေနျပီး မ်က္နွာကေတာ႕ ျပံဳးေနလို႕…..
စာဖတ္ေနရင္းနဲ႕လည္း ျမင္ကြင္းေလးကို ျမင္ေယာင္ၾကည္႔ျပီး ၾကက္သီးထ ေနမိတယ္…….
ေစတနာေတြ ေကာင္းလိုက္ၾကတာ အစ္မရာ……
အစ္မေပးတဲ႕ မက္ေဆ့ခ်္ေလးကုိလည္း အျပည္႔အဝ ခံယူက်င္႔သံုးဖို႕ ၾကိဳးစားပါ႔မယ္အစ္မ……..
(မေန႕ကတဲက ေမဇြန္ ေျပာလို႕ အရမ္းဖတ္ခ်င္ေနတာ……ညီမေလး ေမဇြန္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္……)
အဖြဲ႔အစည္းလိုက္ အလႉသြားလုပ္တဲ့ ပုိ႔စ္ေတြထက္ မ်က္ရည္ဝဲမတတ္ျဖစ္ရပါတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ မစီစဥ္ဘဲ ျဖစ္သြားသလို မသိမကြ်မ္းတဲ့သူေတြပါ စိတ္တူကိုယ္တူ ပါလာတာေၾကာင့္
ပိုပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ပီတိနဲ႔ သဒၵါတရားကိုသာ အေရာင္ရိွတဲ့ အဝန္းအဝိုင္း အျဖစ္ ျမင္ရရင္ေလ
အဲဒီေန႔က အားလံုးကို အဲဒီ အဝန္းအဝိုင္း လႊမ္းျခံဳသြားတာပါပဲ။ သဒၵါတရားကို စတင္လႈံ႕ေဆာ္သူက
ကိုယ့္အစ္မ ျဖစ္ေနလို႔ အင္မတန္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ carry on !!!
ဟုတ္တယ္ေနာ္။ အလွဴႀကီးလွဴမွတင္မဟုတ္ဘူး။
ျဖဴစင္စိတ္ကိုအေျခခံထားရင္ ျမတ္ေသာအလွဴႀကီးပဲ။
မမျမေသြးနီရဲ့စာကိုဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ၾကက္သီးထတဲ့အထိ ၾကည္ႏူးမိသြားတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစမမ။
သာဓု သာဓု သာဓု ပါ အစ္မေရ……
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးမွာ လူတိုင္း အလွဴေရစက္ လက္နဲ႔မကြာဆိုသလို လွဴခ်င္တယ္…. ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ မလုပ္ေပးၾကဘူး….
အစ္မထိုင္တဲ့ဆိုင္ကသူေတြ အရင္တည္းက လွဴမယ္ဆို လွဴႏိုင္တဲ့သူေတြခ်ည္းပဲျဖစ္မွာပါ… ဒါေပမယ့္ အစ္မလို မလုပ္ရဲၾကဘူးေလ… အစ္မက ေရွ႕ေဆာင္ေခါင္းရြက္ လုပ္ျပလိုက္ေတာ့မွ ေနာက္ကလုိက္လုပ္ျဖစ္ၾကတာေလ… အစ္မက အားလံုးထက္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ၾကီးမားတဲ့ ေမတၱာ ေစတနာကို ေဖာ္ျပလုိက္တာပါပဲ…. သာဓုပါ… အစ္မေရ
မ ….
တကယ္ပဲ ကြ်န္မ ၀န္ခံပါရေစ …။ကြ်န္မ ပီတိ ဆိုတာကို ခုေလာေလာဆယ္ မေၿပာနုိင္ပါဘူး အစ္မ။ မ်က္ရည္က်ေနတာေတာ့ တကယ္ပါပဲ ..ရင္ထဲမွာ ေအာင့္သလို ေအာင့္ပီး ၀မ္းနည္းမိပါတယ္ …။ အဲ့ဒါက ပီတိ ဆိုတာမ်ိဳးလား ေ၀ခြဲမရေပမယ့္
ကြ်န္မ လက္ရိွခံစားလိုက္ရတာေတာ့ အရမ္း၀မ္းနည္း မ်က္ရည္က်ေနပါတယ္ … ။။
မမေရ .. သာဓုပါေနာ္ .. မမပိုစ့္ေလးကိုဖတ္လိုက္ရတာ ရင္ထဲမွာေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ .. ညေလးလည္း အဲလိုအဘိုးတစ္ဦးနဲ႕ ႀကံဳခဲ့ဘူးပါတယ္.. သမိုင္းလမ္းဆံုဘက္မွာပါ … ညေလး မမကို အားက်လို႕ အဲဒိအဘိုးအေၾကာင္း ပိုစ့္ေလးတစ္ခုေရးၿပီးတင္ဦးမယ္ေနာ္ ….
အစ္မ ေရ အစ္မ စာ ဖတ္မယ္ ဆို ရင္ တစ္ရွဴး ေဆာင္ထားမလို႕ ေမ႔သြားတယ္ ။ ဖတ္ရင္း နဲ႔ ေမာ္နီတာ နားတိုးကပ္သြားမိတယ္။
ေဘးလူျမင္မွာစိုးလို႕ေလ။ မ်က္ရည္၀ဲမိပါတယ္ ။ပီတိမ်က္ရည္ပါ အစ္မ ။
(အခု ဒီစာေရးရင္း ျပန္စဥ္းစားမိတာက မ်က္ရည္၀ဲတာ သူမ်ားျမင္လည္း ဘာျဖစ္လဲေနာ္ ပီတိမ်က္ရည္ပဲဟာ။ ေနာ္…။ )
လြမ္းစရာလုိလုိ၊၀မ္းနည္းသလုိလို၊စိတ္မေကာင္းသလုိလုိပီတိေပးတဲ႕ပုိ႕စ္ေလးပါ။
လုိက္ျပီးကူညိေဖးမသူေတြအားလံုးေလးစားစရာပါ။
တာ၀န္လုိ႕သေဘာမထားပဲ.ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႕ဆုိေတာ့..ပုိေကာင္းတာေပါ့။
အရမ္းဟုတ္တယ္..အစ္မေရ။ကုိယ္ပုိင္ရတဲ႕ပီတိကပုိေကာင္းတယ္.။
အလြန္ပဲခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းတဲ႕အျပဳအမူေလးပါ။
ခ်ဳိ႕တဲ႕သူကုိ ကူညီတာကုသုိလ္တင္မကဘူး..ပီတိကုိလည္းရတာေပါ့။
ခုေခတ္ထမင္းတလုပ္အတြက္အနုိင္နုိင္ရုန္းသူေတြမ်ားၾကီးပဲေနာ္.။
ုခုလုိယုယမွဳေလးေတြေပးေတာ့.သူတုိ႕ေတြအတုိင္းမသိေပ်ာ္ၾကမွာေပါ့..
အမရဲ႕ပုိ႔စ္ကိုဖတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္က ရလိုက္တဲ့အျမတ္က ဘာမဆို ေဘးလူေတြကိုမၾကည့္ေတာ့ပဲကုိယ္ကစၿပီး ကူညီမယ္ဆိုတာပါပဲ.ဟုတ္ပါတယ္အမေရ.အရင္ကဆုိ ကုိယ္အဲ့လိုလုပ္ေနတာ သူမ်ားေတြ၀ုိင္းၾကည့္မွာရွက္တာနဲ႔ ..ကူခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရွိပါရဲ႕နဲ႔ေဘးကို ဂရုစုိက္မိၿပီး မလုပ္ျဖစ္လိုက္ရတာေတြရွိခဲ့ဘူးပါတယ္..ခုေတာ့ အဲ့လိုမျဖစ္တတ္ေတာ့ဘူး..ေဘးမွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္ ကုိယ္ကစၿပီး ကူညီမိသြားပါၿပီ..လုပ္လည္းလုပ္ျဖစ္သြားပါၿပီ..အဲ့လိုစိတ္ျဖစ္ေပၚလာမိေအာင္ အားေပးသြားတဲ့ မျမေသြးကို အရမ္း..အရမ္းေက်းဇူးတင္ေနမိတာ အမွန္ပါ…
I admire all of philanthropists.
In charity, there is no excess.
မေရ… ကဗ်ည္းမထိုးတဲ့ ျပည့္၀တဲ့ ေစတနာ့အလွဴဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ အရမ္းမြန္ျမတ္ျပီး အက်ိဳးမ်ားလွတဲ့ အလွဴမို့ ရင္ထဲကို ပီတိေလးေတြ ကူးစက္လို့ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ့ သာဓု၃ၾကိမ္ေခၚလိုက္ပါတယ္ေနာ္။ ဒီထက္မကလည္း ပိုျပီး လွဴနိုင္တန္းနိုင္ျပီး သာသနာအက်ိဳး၊ အမ်ားအက်ိဳးကို ဆထက္တံပိုး သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္နုိင္ပါေစလို့ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
လွ်ာေပၚမွာ စြဲက်န္သြားတဲ႔ ေကာ္ဖီေကာင္းတစ္ခြက္လုိ… ရင္ထဲမွာစြဲသြားတဲ႔ အမရဲ႕လုပ္ရပ္အတြက္ သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚမိပါရဲ႕ အမေရ… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာလူမ်ိဳးေတြက ပရဟိတစိတ္ သဒၵါတရား ဒါေတြမနည္းက်ေပမယ္႔… အဲဒါေတြကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္ဖုိ႔ အရာေလးတစ္ခုကေတာ႔ လုိကိုလုိတာပါအမေရ… အရမ္းကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိတဲ႔ Post ေလးနဲ႔ လုပ္ရပ္ပါ… ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာင္ကို အမကို အတုယူၿပီး လုပ္ေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ ေနသြားရဦးမယ္…..။
အမ ေရ ဒီစာေလးကို ဖတ္ျပီး ၾကက္သီးထမိတဲ့အထိ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္…..ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အဲလိုအျမဲတမ္းလုပ္နိုင္ဖုိ႔အတြက္ ဒီထက္မက ပိုျပီးၾကိဳးစားေနပါတယ္ ဗ်ာ……
စိတ္ထားေကာင္းသလုိ.. စာအေရးအသားလည္း ေကာင္းပါတယ္…ေလးစားပါတယ္.. မျမေသြးနီ….ေနာက္လည္း ဒီထက္မက ပုိပုိၿပီး….ကူညီႏုိင္ပါေစဗ်ာ
မ်က္ရည္က်မိတဲ့အထိကိုႀကည္ႏူးဝမ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ အဖြားကအဝင္ဝမွာဝင္လာထဲကေတာင္းလာတာျဖစ္ျပီးဆိုတဲ့ေနရာမွာ အလွဴခံလာတာလို႔ေရးရင္ပိုမေကာင္းဘူးလာ အမ။ အမရဲ႔စာေတြကိုဖတ္ျပီး အမကို အရမ္းေလးစားမိတယ္။
ညီမ ခိုင္သဇင္ေအး…
အၾကံျပဳခ်က္ကို ေလးစားစြာ လက္ခံပါတယ္ညီမ။
အစ္မ ျပင္လိုက္ပါ့မယ္။
စာေတြဖတ္ေပးတာလဲ ေက်းဇူးပါေနာ္..။
ခင္မင္စြာ…
ျမေသြးနီ
မျမေသးြနီ ေရ … ေစတနာပီတိ ဂြမ္းဆီထိသို႕ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕ ဗ်ာ … အမ ေျပာတဲ့ မုန္႕ဟင္းခါး ဆိုင္မွာ မုန္႕ဟင္းခါး မစားဖူး ၾကေပမယ့္ ေမာင္ႏွေတြ အားလံုး အမ ေၾကာင့္ ပီတိ ေတြ တ၀ႀကီး စား ဖူး လိုက္ ပါၿပီ … တကယ္ ဗ်ာ ဖတ္ေနရင္း နဲ႕ ၾကက္သီး ထမိပါတယ္ အမေရ ….
ညီမေလးရယ္
၀မ္းသာလိုက္တာ ဖတ္ရင္းနဲ႔ေတာင္ မ်က္စိထဲျမင္ေရာင္ေနတယ္ စာေရးတာကလည္း စာေရးဆရာမေတြ ေရးတဲ့အတိုင္းပဲ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ႔ သာဓုေခၚပါတယ္ဗ်ာ ေနာက္လည္း ဆက္လက္ ကုသိုလ္ယူႏိုင္ပါေစ savetheage အဖြဲ႔ႀကီး ေရရွည္တည္တံ့ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္
ကိုယ္တိုင္လွဴရတာမဟုတ္ေပမဲ့ဒီစာေလကိုဖက္မိခ်ိန္မွာရင္ထည္ကျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ပီတိတစ္စံုးကိုခံစာ
လိုက္ရပါတယ္…..
Thanks for your post !
Please distribute more stories
I admire your stories and I had once experience like that.
Actually I Like that kind of Donations than any other else.
Regds
Kyaw Aung
ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးဖတ္ျပီးတာနဲ႔လူကၾကည္နူးမိပါတယ္…..အဲ့ဒါလည္းပီတိေပ့ါေနာ္..
S O B
:(((((
ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ဖတ္ၿပီး…မ်က္လုံးထဲမွာ ျမင္ေယာင္ရင္း..ၾကက္သီးမ်ားပင္ ထေလာက္ေအာင္ ပီတိျဖစ္မိပါ၏…စာေရးသူႏွင့္တကြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ စိတ္ထားအလွဴမ်ား အတြက္လည္း..သာဓုေခၚမိပါသည္…