ကၽြန္မတို႕ Save The Aged အဖြဲ႕ဟာ ယခုအခါ အဖြဲ႕က ကိုယ္စားမိဘမ်ားလို႕ ခံယူသတ္မွတ္ထားတဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးခ်ဳိ႕တဲ့လွတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အို ဘိုးဘြား၁၄ေယာက္ရဲ႕ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရး၊ က်န္းမာေရး ကိစၥအ၀၀ကို ရာသက္ပန္ တာ၀န္ယူေစာင့္ေရွာက္ေနႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ အဖြဲ႕ စတင္တည္ေထာင္စဥ္ ဇန္န၀ါရီလကတည္းကစလို႕ လစဥ္ တတိယပါတ္ တနဂၤေႏြေန႕တိုင္းမွာ တြဲဖက္ပရဟိတအလွဴမ်ားကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘိုးဘြားရိပ္သာမ်ား၊ သီလရွင္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးပညာသင္ေက်ာင္းမ်ားမွာ ျပည္တြင္း+ျပည္ပ အလွဴရွင္မ်ား၊ အဖြဲ႕၀င္မ်ားရဲ႕ သဒၶါတရား၊ ေစတနာ၊ စာနာစိတ္စြမ္းအားနဲ႕ လွဴဒါန္းလာခဲ့တာ ၈လေျမာက္လို႕ ၉လထဲေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။
ယခု စက္တင္ဘာလမွာေတာ့ တြဲဖက္ပရဟိတအလွဴအတြက္ ကၽြန္မတို႕အဖြဲ႕ ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ ေနရာက ယခင္အခါမ်ားနဲ႕ မတူပဲ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မေရာက္ခဲ့ဘူးေသးတဲ့ ရန္ကုန္တိုင္း၊ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္အေရွ႕ပိုင္း၊ အမွတ္ ၉၇၉-၉၈၂၊ တပင္ေရႊထီးလမ္း၊ ၁၁ရပ္ကြက္မွာ တည္ရွိတဲ့ “ သုခရိပ္ျမံဳ -Happy Heaven Humanitarian Project (HHHP) ” လို႕ေခၚတဲ့ လူသားထုတစ္ရပ္လံုး ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕ေနရတဲ့ HIV ေရာဂါဆိုးႀကီး တြယ္ကပ္ၿငိျခင္းခံေနရတဲ့ အျပစ္မဲ့မိဘမဲ့ ကေလးမ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္ထားရာေနရာစီကိုပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အလွဴေန႕ရက္မတိုင္ခင္တစ္ရက္ စက္တင္ဘာလ ၁၈ရက္ေန႕၊ စေနေန႕အထိ အဖြဲ႕၀င္မ်ားဟာ အလွဴအတြက္ လိုအပ္တာေတြကို စီစဥ္ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ ကေလးမ်ားအတြက္ သင့္ေလွ်ာ္မယ့္ ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္သူက၀ယ္၊ ကစားစရာအရုပ္မ်ားစီမံကာ စကၠဴအရုပ္မ်ား၊ ဦးထုတ္ေလးမ်ား ခ်ဳိးသူေတြကခ်ဳိး၊ အဖြဲ႕၀င္မ်ားစီးဖို႕ ကားစီစဥ္သူက စီစဥ္၊ သုခရိပ္ျမံဳမွာ အလွဴရက္မတိုင္ခင္ ႀကိဳတင္သြားေရာက္ၿပီး စီစဥ္စရာမ်ား စီစဥ္သူကစီစဥ္၊ စကာၤပူက အလွဴရွင္ ကိုရီးရဲ႕ အဖြဲ႕၀င္မ်ားအတြက္ ေန႕လည္စာ ဒါနကို အေကာင္ထည္ေဖာ္ဖို႕ ေဆာင္ရြက္သူက ေဆာင္ရြက္နဲ႕ က်ရာတာ၀န္မ်ားကို အားလံုးမခိုမကပ္ပဲ တက္တက္ၾကြၾကြ ေဆာင္ရြက္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
စက္တင္ဘာလ ၁၉ရက္ေန႕၊ တနဂၤေႏြေန႕ မနက္၈နာရီခြဲမွာေတာ့ ပံုမွန္ဆံုရပ္ျဖစ္တဲ့ Tokyo Donut ေရွ႕မွာ အဖြဲ႕၀င္ေတြ တဖြဲဖြဲနဲ႕ ေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။ အဖြဲ႕အေနနဲ႕ သူခရိပ္ျမံဳမွာ အမွတ္တရေပးဖို႕ တစ္ရက္ႀကိဳတင္္ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ လက္ေဆာင္ပန္းအိုးနဲ႕တကြ ျမေသြးနီနဲ႕အတူ အသက္အငယ္ဆံုးအဖြဲ႕၀င္ သားျပည့္တို႕ ဆံုရပ္ကိုေရာက္ေတာ့ အဖြဲ႕၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေရာက္ႏွင့္ေနၾကၿပီ။ အားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ လတ္ဆတ္တဲ့ အျပံဳးပန္းမ်ားကို ဆင္ျမန္းထားကာ အေတြ႕အၾကံဳအသစ္၊ အလွဴေနရာအသစ္ကို သြားဖို႕အတြက္ စိတ္အားကိုယ္စီ ထက္သန္လွ်က္ ရွိေနၾကတာကို ေတြ႕ၾကရပါတယ္္။ မ်က္ႏွာသစ္အဖြဲ႕၀င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ၀မ္းသာစဖြယ္ ေတြ႕ၾကရပါတယ္။ လိုက္ပါမယ့္ အဖြဲ႕၀င္စာရင္း ေကာက္သူကေကာက္၊ လွဴဒါန္းမယ့္ ပစၥည္းစာရင္းျပဳစုသူက ျပဳစု၊ အလွဴေငြ၊ မန္ဘာေၾကးထည့္သူက ထည့္၊ အခ်င္းခ်င္း မိတ္ဖြဲ႕သူမ်ားက မိတ္ဖြဲ႕နဲ႕ စည္ကားေနပါတယ္။
သာသာယာယာရွိေနတဲ့ ရာသီဥတုကလည္း ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ဘက္မွာ ရွိေနေပမယ့္ တေျဖးေျဖးနဲ႕ အဖြဲ႕၀င္အင္အား တစ္ရာနီးပါးေလာက္ ျဖစ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ တာ၀န္ခံေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေတာ့ ပူပန္လာၾကပါတယ္။ သြားရမယ့္ေနရာက လူဦးေရအမ်ားႀကီးနဲ႕ အရင္လို တၿပိဳင္ထဲသြားဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ေနရာ ျဖစ္ေလေတာ့ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ရမလည္းဆိုတာ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၾကရျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ HHHPကို အားလံုး တၿပိဳက္နက္ထဲ၀င္မယ္။ အကယ္လို႕ အားလံုး၀င္ဖို႕ အဆင္မေျပရင္ေတာ့ BM၂စီးစာ စီစဥ္ထားတာမို႕ ၂ဖြဲ႕ခြဲၿပီး တစ္ဖြဲ႕က HHHPမွာေန။ က်န္ကား တစ္စီးစာအဖြဲ႕က HHHPနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတဲ့ အဖြဲ႕က လစဥ္ ေဆးေထာက္ပ့ံေနတဲ့ ဆည္းဆာရိပ္ ဘိုးဘြားရိပ္သာကိုသြား၊ ၿပီးမွ၂ဖြဲ႕ အျပန္အလွန္ ေနရာလဲ သြားၾကဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ ပါတယ္။
၉နာရီခြဲ ဆံုရပ္က ကားမထြက္မီ ဓာတ္ပံုရိုက္ခြင့္မျပဳ၊ ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္မျပဳ၊ ကေလးမ်ားကို သူတို႕ အေၾကာင္း၊ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ မိသားစုမ်ား အေၾကာင္းမေမးဖို႕၊ ကေလးမ်ားနဲ႕ ညွင္သာစြာ ေဆာ့ကစားဖို႕၊ ကေလးေတြကို ေႏြးေထြးေမတၱာေပးဖို႕စတဲ့ အလွဴေနရာေရာက္ရင္ သတိျပဳရမယ့္ အခ်က္မ်ားကို ႀကိဳတင္္သတိေပးပါတယ္။ HHHP ကိုေရာက္ေတာ့ ကိုေနလင္းရဲ႕ကားနဲ႕ ႀကိဳတင္ ေရာက္ေနတဲ့ ဇလပ္၊ မိုးညနဲ႕ ေနေရာင္တို႕ အုပ္စုက အဖြဲ႕၀င္မ်ားကို ႀကိဳဆိုၾကပါတယ္။ (ကိုေနလင္းက STA S’pore က ကိုရီးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တယ္လို႕ သိရတဲ့အျပင္ ဒဂံုအေရွ႕ပိုင္းမွာ Victory 48 ဆိုတဲ့ အင္တာနက္ဆိုင္ဖြင့္ထားသူ တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ ဒဂံုအေရွ႕ပိုင္းမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ အဖြဲ႕၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူ႕ဆိုင္မွာ သံုးျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပါ၀င္လာၿပီး အဖြဲ႕၀င္မ်ားကို ကားနဲ႕ ၾကိဳပို႕ေပးပါတယ္။) လူေတြမ်ားေနတဲ့အတြက္ အဖြဲ႕ကို ခြဲမွျဖစ္မယ္လို႕ ထပ္မံသိလိုက္ရတာမို႕ တာ၀န္ခံမ်ား ေခတၱေခါင္းခ်င္းဆိုင္ ေဆြးေႏြးအၿပီးမွာေတာ့ အဖြဲ႕၀င္အသစ္အမ်ားစုနဲ႕ အဖြဲ႕၀င္ေဟာင္း အနည္းငယ္တို႕ကို HHHP မွာပဲ က်န္ေနေစလွ်က္က၊ က်န္အဖြဲ႕၀င္ေဟာင္း အမ်ားစုပါတဲ့ အဖြဲ႕၀င္ထက္၀က္ခန္႕ကိုေတာ့ ဆည္းဆာရိပ္ဘက္ကို ခြဲသြားေစကာ အဖြဲ႕၂စု ေနရာျပန္ခ်ိန္းဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အဓိကအလွဴက HHHP ျဖစ္တာမို႕ ကိုေဗဒါရဲ႕ “ အစ္မက ပို႕စ္ေရးရမွာ.. ဒီမွာပဲ ေနခဲ့လိုက္ေတာ့ ” ဆိုတာနဲ႕ ျမေသြးနီလည္း စိတ္ထဲမွာ က်ိတ္၀မ္းသာသြားရၿပီး HHHPမွာ ေနခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ဆည္းဆာရိပ္အဖြဲ႕ထြက္သြားခ်ိန္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႕၀င္မ်ားလည္း ကေလးမ်ားရွိေနရာ အလယ္က အေဆာက္အဦထဲကို ၀င္လို႕ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးမ်ား ကစားဖို႕၊ ပံုကာလာျခယ္ဖို႕၊ အရုပ္ေလးေတြ ခ်ဳိးဖို႕၊ ဂ်ဳံနဲ႕ အရုပ္ေပ်ာ့ေလးေတြလုပ္ဖို႕ ကိုယ္စီ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ မကစားႏိုင္တဲ့ ကေလးမ်ားကိုေတာ့ အဖြဲ႕၀င္မ်ားက ခ်ီထားကာ စကားမ်ားေျပာေပးၾကပါတယ္။ ညထဲက အဖြဲ႕၀င္ေတြ အပင္ပမ္းခံ ခ်ဳိးထားတဲ့ ေရာင္စံုစကၠဴနဲ႕ ပန္းဖြားေလးမ်ားနဲ႕ အလွဆင္ထားတဲ့ ဦးထုတ္ေလးမ်ားက ကေလးမ်ားရဲ႕ ဦးေခါင္းမွာသာမက အဖြဲ႕၀င္တခ်ဳိ႕ရဲ႕ ဦးေခါင္းမွာပါ တလက္လက္ ေတာက္ပေနပါတယ္။ ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ အျပစ္ကင္းမဲ့တဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြကလည္း အေရာင္ တဖ်တ္ဖ်တ္လက္လို႕..။
…အလွဴစာရင္းမ်ားျပဳစု…
တစ္ေအာင့္ေနေတာ့ ျမေသြးနီလည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးဆရာမႀကီးရွိရာ ရုံးခန္းဘက္ ခဏကူးလာၿပီး အလွဴပစၥည္းစာရင္းေတြ ကူညီျပဳစုေပးပါတယ္။
…အလွဴပစၥည္းမ်ား…
ဒီေန႕ HHHP မွာ အဖြဲ႕၀င္မ်ား ပါ၀င္လွဴဒါန္းခဲ့ၾကတာကေတာ့.. ကေလးမ်ားအတြက္ တစ္ေန႕စာအလွဴအျပင္ အစားအစာမ်ားျဖစ္တဲ့ ပန္းသီး၊ ေပါင္မုန္႕၊ ကြတ္ကီ၊ ဘီစကစ္၊ မိုင္လို စသည္မ်ား။ အ၀တ္အထည္မ်ား။ စာေရး ကရိယာမ်ားျဖစ္တဲ့ ေဘာပင္၊ စာအုပ္၊ ေရာင္စံုခဲတံ၊ ခၽြန္စက္၊ ခေရရြန္၊ ကာလာျခယ္စာအုပ္မ်ား၊ တစ္ကိုယ္ေရသန္႕ရွင္း ေရးပစၥည္းမ်ား ျဖစ္တဲ့ ဆပ္ျပာ၊ သြားပြတ္တံမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
…အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးဆရာမႀကီးအား သိလိုသည္မ်ား ေမးျမန္းစဥ္…
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဆရာမႀကီးေဒၚေအးျမင့္ကို ျမေသြးနီမွ သိလိုတာမ်ား ေမးျမန္းပါ တယ္။ ဆရာမႀကီးမွလည္း “ သုခရိပ္ျမံဳ ” နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ကၽြန္မစပ္စပ္စုစုေမးျမန္းသမွ်ကိုု စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျပာျပေပးပါတယ္။ (ဒီအေၾကာင္းကို ပို႕စ္တစ္ပုဒ္ သီးသန္႕တင္ေပးပါမယ္)။ ဆရာမႀကီးကို ေမးျမန္းလို႕ ၀သေလာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ေတြက မူလအေဆာက္အဦးမွာ အဖြဲ႕၀င္မ်ားနဲ႕ အတူရွိေနၾကတဲ့ ကေလးငယ္ မ်ားဆီ ေရာက္လို႔ သြားပါၿပီ။ ဆရာမႀကီးကို ႏွဳတ္ဆက္ခြင့္ေတာင္းလို႕ တစ္ဖက္ေဆာင္ကို ကၽြန္မျပန္ကူးခဲ့ပါတယ္။
…Save The Aged ရဲ႕ အမွတ္တရ ပန္းလက္ေဆာင္…
အထဲမွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အဖြဲ႕၀င္ေတြ ၾကရာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကပါၿပီ။ အရြယ္စံု ကေလးငယ္မ်ားကို တစ္ေယာက္စီလိုက္ၾကည့္မိေတာ့ HIV တြယ္ကပ္ေနသူမ်ားလို႕ ထင္ရက္စရာမရွိေအာင္ က်န္းမာ၀ၿဖိဳးလို႕။ ပါးေလးေတြ ကိုယ္စီေဖာင္းလို႕။ စကားေလးေတြ ေျပာၾကည့္ေတာ့ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာကာ လိမ္မာေရးျခားရွိၾကလို႕။ ကေလး(၅၈)ေယာက္ရွိတာ ႀကိဳတင္သိထားရလို႕ ကစားစရာေလးေတြ ၅၈ေယာက္စာ စီစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္မဒီဘက္ကို မကူးလာခင္ အေရွ႕မွာ သူတို႕ဘာေတြကစားေနႏွင့္ခဲ့သလဲေတာ့မသိ။ အခုေတာ့ ကေလးမ်ား တစ္ဖြဲ႕နဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကစားေနၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
သူတို႕ ကစားေနတာကို ကၽြန္မခဏရပ္လို႕ၾကည့္မိပါတယ္။ တစ္ဖြဲ႕မွာ ၅ေယာက္စီ၊ မူလတန္းအရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ အဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္စီ အေရွ႕အေနာက္ ေနရာ ခပ္လွမ္းလွမ္းျခားလို႕ ၃ဖြဲ႕ခြဲ၊ ၃ေျမွာင္းစီတန္းလို႕။ ပါးစပ္ထဲမွာ ပလပ္စတစ္ပိုက္ေလးမ်ား ကိုက္ကာ။ ထိပ္ဆံုးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပါးစပ္က ပိုက္မွာေတာ့ သေရကြင္း တစ္ကြင္းစြတ္လို႕။ ဒီသေရကြင္းကိုတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ပိုက္ခ်င္းေတ့လို႕ေပးၿပီး ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ သယ္ၾကရပါတယ္။ အဲ့ဒါအျပင္ ေလမွဳတ္ထားတဲ့ ရာဘာပူေဖာင္းကို ကေလးႏွစ္ေယာက္ ပုခံုးၾကားညွပ္ၿပီး သယ္တမ္းကစားၾကသလို၊ ေပါင္ၾကားထဲညွပ္လို႕ ခုန္ဆြခုန္ဆြ သယ္တမ္းလည္း ကစားၾကပါတယ္။ ကေလးမ်ားနဲ႕ ေဆာ့ေနၾကသူေတြေရာ၊ နေဘးမွာ ထိုင္ၾကည့္ကာ အားေပးေနၾကတဲ့ အဖြဲ႕၀င္ေတြလည္း တစ္၀ါး၀ါးနဲ႕ ပြဲက်လို႕ မဆံုးပါဘူး။
…ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ ေဆးေရာင္စံုျခယ္လက္ရာမ်ား…
ရုပ္ပံုေလးမ်ားကို ကာလာျခယ္တဲ့ အုပ္စုေနရာမွာေတာ့ အဖြဲ႕၀င္တခ်ဳိ႕နဲ႕ ကေလးမ်ား အတူတကြ ေဆးေရာင္စံု ျခယ္ေနၾကပါၿပီ။ ၀မ္းလ်ားထိုးကာတစ္မ်ဳိး၊ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္လွ်က္ ျခယ္ကာတဖံု နဲ႕ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ေဆးေရာင္မ်ားကို ျခယ္ၾကပါတယ္။ စကၠဴအရုပ္ေလးမ်ား ခ်ဳိးတဲ့ေနရာမွာလည္း စည္ကားလို႕ေနပါတယ္။ ႀကိဳးၾကာငွက္ေရာင္စံုေလးမ်ားနဲ႕ ေရာင္စံုစကၠဴၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ားကို ၾကည့္လို႕၊ ကိုင္လို႕၊ ကိုယ္တိုင္ခ်ဳိးလို႕ ေဆာ့ကစားကာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကရွာတဲ့ အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးငယ္မ်ား..။ အေရာင္စံု ဂ်ဳံေပ်ာ့ေလးမ်ားနဲ႕ ကေလးေတြ စိတ္ကူးတည့္ရာ လုပ္ေပးထားတဲ့ အရုပ္ကေလးေတြက ခ်စ္စဖြယ္။
…ကေလးမ်ားအတြက္ ကစားစရာမ်ား…
ကေလးမ်ားကို ဓာတ္ပံုရိုက္ခြင့္တားျမစ္ထားတာမို႔လို႕ ခ်စ္စဖြယ္၊ ဂရုဏာသက္စဖြယ္ ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ အေပ်ာ္မ်က္ႏွာမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ ျမေသြးနီလည္း “ငါးမရလည္း ေရခ်ဳိးျပန္” မယ္ ဆိုၿပီး ကေလးမ်ားရဲ႕ ဦးထုတ္ေလးတခ်ဳိ႕၊ ကာလာျခယ္ၿပီးတဲ့ ပံုကားခ်ပ္ေလးတစ္ခု ႏွစ္ခု၊ ခ်ဳိးထားတဲ့ စကၠဴႀကိဳးၾကာငွက္ကေလးမ်ားကို ခဏေလးေနာ္ဆို အသာ“မ”လာၿပီး အေပၚထပ္တက္တဲ့ အတြင္းအုတ္ေလွကား တစ္ဆစ္ခ်ဳိးေကြ႕ လူမျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာေလးမွာ သက္မဲ့၀တၱဳေလးေတြကို တိတ္တိတ္ေလး ဓာတ္ပံုခိုးရိုက္ခဲ့မိေၾကာင္းပါ။ ကေလးငယ္မ်ားကို ဓာတ္ပံုမရိုက္ဖို႕ ကိုယ္တိုင္အဖြဲ႕၀င္မ်ားကို ႀကိဳတင္ေျပာထားမိေလေတာ့၊ တစ္ဖက္မွာ စိတ္ကျဖစ္ေနတာကလည္း ဒီကေလးငယ္ေလးမ်ားနဲ႕ ဆက္စပ္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေလးမ်ားကို အမွတ္တရ မွတ္တမ္းတင္လိုျပန္တာမို႕ လူမသိသူမသိ ၀ိနည္းလြတ္ပစၥည္းေလးမ်ားကိုသာ ဓာတ္ပံုအခ်ဳိ႕ရိုက္ယူခဲ့ရလို႕ အေျပာနဲ႕အလုပ္ မညီတဲ့ ျမေသြးနီကိုု ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါကုန္….။
…က်န္းမာေရးနဲ႕ညီညြတ္ၿပီး သန္႕ရွင္းေသာေနထိုင္မွဳ…
ေလွကားတစ္ထစ္ခ်ဳိးမွာ ရိုက္ၿပီးသြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္မမ်က္စိထဲ အေပၚထပ္က နံရံကပ္စင္ေပၚမွာ အစီအရီတင္ထားတဲ့ ေရာင္စံုပလပ္စတစ္ ခြက္ေလးမ်ားကို အကန္႕ေလးေတြနဲ႕ ထားထားတာေတြ႕ရလို႕ စိတ္၀င္စားလာၿပီး တက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္စီရဲ႕ တစ္ကိုယ္စာ ေရခ်ဳိးခြက္၊ ဆပ္ျပာ၊ သြားပြတ္တံေတြကို စံနစ္တက်ထားထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ အေပၚထပ္တစ္ထပ္လံုး လူရွင္းေနတာမို႕ ကၽြန္မစပ္စုရင္း ကင္မရာခလုပ္ေလးကိုလဲ သြက္သြက္ေလးႏွိပ္မိပါတယ္။ သန္႕ရွင္းမွဳ အျပည့္အ၀ရွိတဲ့ ေရအိမ္၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါမ်ားထည့္ရာ နံရံကပ္ဘီဒို၊ အရြယ္ေရာက္ ကေလးႀကီးမ်ား (မိန္းကေလးမ်ား)ရဲ႕ သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္တဲ့ ႏွစ္ထပ္အိပ္စင္မ်ားနဲ႕ အိပ္ခန္း။ အိပ္ခန္းတံခါးေပၚက သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာမ်ား။ မူလတန္းအရြယ္ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ခင္းအိပ္ဖို႕၊ ျခံဳဖို႕ ဂြမ္းကပ္ေစာင္မ်ား။ သူတို႕ရဲ႕ ေက်ာင္းသြားတက္တဲ့ လြယ္အိတ္ကေလးေတြ။ ဖ်တ္ကနဲ၊ ဖ်တ္ကနဲ ကၽြန္မ မွတ္တမ္းတင္ေနမိပါတယ္။ အေပၚထပ္က ျပန္ဆင္းလာခ်ိန္ ေလွကားအေကြ႕မွာ သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႕ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ သမီးငယ္တစ္ေယာက္ တက္လာတာ ႀကံဳရပါတယ္။ ကေလးမေလးက ကၽြန္မကို အရင္ဆင္းလို႕ရေအာင္ ေဘးကပ္ေပးရွာပါတယ္။ “ သမီး..တက္..တက္” လို႕ ကၽြန္မက ျပန္ေနရာဖယ္ေပးေတာ့ ျပံဳးျပလို႕ အေရွ႕ကေန ေခါင္းငံု႕ရိုေသစြာ တက္သြားတာေတြ႕ရေလေတာ့ ကေလးမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ေဆးကုသေပးယံုသာမက လိမ္မာေရးျခားရွိေအာင္ပါ သင္ၾကားေပးထားတာ ယံုမွား သံသယျဖစ္စရာမလိုေတာ့ပါဘူး.။
ကေလးတိုင္းရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါး အေဖြးသားနဲ႕ပါ။ ကေလးတိုင္းဟာ ႏြမ္းေပမယ့္ သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္တဲ့ အ၀တ္အစားမ်ားကို ၀တ္ဆင္ထားပါတယ္။ ထမင္းစားခ်ိန္မွာလည္း တစ္ေယာက္စာ စားပြဲငယ္ကိုယ္စီ၊ ထမင္းပန္းကန္ေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ ေသခ်ာေကၽြးေမြးပါတယ္။ အေဆာက္အဦအတြင္းမွာ ပါေကးခင္းၾကမ္းျပင္၊ ျခံ၀င္းထဲမွာလည္း ေျမၾကီးဆိုတာ မျမင္ရေလေအာင္ ကြန္ကရစ္ခင္းထားတဲ့အတြက္ ျခင္၊ ယင္ရန္က အေတာ္အသင့္ ကာကြယ္ၿပီးသားျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကိုယ္ခံအားေလ်ာ့နည္းေနရွာတဲ့ ကေလးမ်ားမို႕ သူတို႕ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကို သန္႕ရွင္းေအာင္၊ သူတို႔ တစ္ကိုယ္ေရတစ္ကာယ သန္႕ရွင္းမွဳရွိေအာင္ အထူးအေလးေပးေဆာင္ရြက္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ရွိခ်ိန္မွာပဲ ကေလးတစ္ဖြဲ႕ကို ရွဳိးစမိုးမ်ားနဲ႕ ရုပ္ရွင္ျပေပးဖို႕ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ကားတစ္စီးစာအျပည့္နဲ႕ ေခၚသြားေပးတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္အားျဖင့္ အပန္းေျပေစဖို႕ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးေနတာကိုလည္း သိလိုက္ရျပန္ပါတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ၁၁နာရီခြဲကာနီးပါၿပီ။ ကေလးႀကီးတခ်ဳိ႕က ထမင္းစားၿပီးေပမယ့္ အဖြဲ႕၀င္မ်ားနဲ႕ ကစားေနတဲ့ ကေလးငယ္အခ်ဳိ႕က မစားရေသးတာမို႕ တစ္ဖက္က အေဆာင္မွာ ကေလးမ်ားကို အဖြဲ႕၀င္မ်ားက ထမင္းေကၽြးၾကပါတယ္။ ဆည္းဆာရိပ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ တစ္ဖြဲ႕လည္း အဖြဲ႕ျခင္း ခ်ိန္းဖို႕အတြက္ HHHPက ျပန္ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ဆည္းဆာရိပ္ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ အေစာင့္ေရွာက္ခံအဘိုး (၂) ဦး၊ အဘြား (၈) ဦးရွိေနၿပီး လက္ရွိ အေယာက္ (၃၀) ဆန္႕ ၂ထပ္အေဆာက္အဦတစ္ခု ေဆာက္လုပ္ဆဲလို႕ ျပန္လာသူမ်ားထံမွ သိရပါတယ္။ ဆည္းဆာရိပ္မွာ စကာၤပူအဖြဲ႕က ကိုရီးနာမည္နဲ႕ က်ပ္သံုးေသာင္းေပးလွဴခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ေရာက္လာတဲ့အဖြဲ႕က ကေလးမ်ားထမင္းစားတာ ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရွဳ ကိုယ္တိုင္ေကၽြးၾကပါတယ္။ ကေလးေတြက ထမင္းစားၿပီး အိပ္ရေတာ့မွာမို႕ ကၽြန္မတို႕လည္း ဒီကအဖြဲ႕ေတြကို ဆည္းဆာရိပ္ကို မပို႕ေတာ့ပဲ အလွဴေငြလွဴၿပီးရင္ ျပန္ၾကဖို႕ စီစဥ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ အဖြဲ႕ရဲ႕အလွဴေငြနဲ႕တကြ စကာၤပူအဖြဲ႕က ကိုရီးရဲ႕ တစ္ေန႕စာဒါနအလွဴေငြမ်ားကို HHHPမွ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးဆရာမႀကီးသို႕ အဖြဲ႕ရဲ႕ကိုယ္စား ကိုေဗဒါေဇာ္က ေပးလွဴၿပီး ဆရာမႀကီးမွ မွတ္တမ္းစာရြက္ ျပန္လည္ေပးအပ္ပါတယ္။
….လွဴဒါန္းမွဳအ၀၀….
ကြၽန္မတို႕အားလံုး အခ်ိန္တန္လို႕ အိမ္ျပန္ၾကရပါဦးမယ္။ ဆရာမႀကီးကို ႏွဳတ္ဆက္လို႕ ကၽြန္မတို႕ ကေလးငယ္ေလးမ်ားကို ႏွဳတ္ဆက္ထားရစ္ကာ HHHP လို႕ ေခၚတဲ့ သုခရိပ္ျမံဳကေန ျပန္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္ရွင္။ လမ္းမွာေတာ့ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတဲ့ ဒဂံုအေရွ႕ပိုင္းက Ocean စားေသာက္ဆိုင္မွာ STA S’pore က အမာခံအဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုရီး(ကိုႀကီး) ဒါနျပဳတဲ့ ေန႔လည္စာကို အဖြဲ႕၀င္အသစ္နဲ႕ အေဟာင္းမ်ား အျပန္အလွန္ မိတ္ဆက္ၾကရင္း အတူတကြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စားၾကပါတယ္။
….အဖြဲ႕၀င္မ်ားအခ်င္းခ်င္းမိတ္ဆက္ျခင္းနဲ႕ ေန႕လည္စာ…
ေန႕လည္၂နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕အားလံုး ျပန္ၾကဖို႕ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ အားလံုးဟာ ပင္ပမ္းေနၾက ေပမယ့္ ပီတိေတြ တေ၀ေ၀နဲ႕ပါ။ အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ ကၽြန္မစဥ္းစားခန္း ၀င္လာခဲ့မိပါတယ္။ ကြၽန္မေတြ႕ခဲ့တဲ့ ကေလးမေလးမ်ားရဲ႕ အခန္းတံခါး၀မွာ ကပ္ထားတဲ့ ” နီးနီးသာက်န္ ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းစာသားေလးနဲ႕ သူတို႕လက္ရာ ပန္းခ်ီကားေလးမ်ားဆီသို႕ ကြၽန္မစိတ္က ေရာက္ေနပါေတာ့တယ္..။
” သြားမယ့္ခရီးဟာေလ … နီးနီးသာက်န္ ” …တဲ့..။ ျမေသြးနီရင္ထဲ ဆို႕နစ္လို႕လာေတာ့တယ္..။
….ရင္ကိုထိခိုက္ေစတဲ့စာသားေလးနဲ႕ စကားေျပာေနတဲ့ ပံု ကားခ်ပ္ေလးမ်ား…
ကေလးငယ္မ်ားဟာ လြန္စြာမွ အျပစ္ကင္းၾကသူမ်ားပါ။ ကေလးမ်ားဟာ ေကာင္းကင္ျပင္ က်ယ္ႀကီးထဲမွာ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ လင္းလက္ေနတဲ့ အနာဂတ္ရဲ႕ ၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ားဆို မမွားပါဘူး။ သုခရိပ္ျမံဳက ကေလးငယ္မ်ားကေတာ့ အမိအဖမဲ့ ေနၾကသူမ်ားျဖစ္ယံုသာမက သူတို႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အမိ၀မ္းတြင္းထဲက ေမြးရာပါလာခဲ့တဲ့ HIV လို႔ေခၚတဲ့ ေရာဂါဆိုးႀကီး တြယ္ကပ္ၿငိ ျခင္းခံေနရရွာတာမို႕ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အမိအဖ၊ မိသားစုနဲ႕အတူတကြ လင္းလက္ဖို႕ အခြင့္အေရးမရၾကရွာတဲ့ ေရာင္စံုစကၠဴၾကယ္ပြင့္ငယ္ေလးမ်ား မဟုတ္ပါလားရွင္။
ေရာင္စံုစကၠဴၾကယ္ပြင့္ေလးေတြမွာ စာနာမယ့္သူ၊ ေဖးကူမယ့္သူ၊ ၾကင္နာမယ့္ သူေတြရဲ႕ ေစတနာေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြ မုခ်လိုအပ္ေနပါတယ္။ သူတို႕ကို မပစ္ပယ္ဖို႕၊ သူတို႕ တျခားကေလးမ်ား နည္းတူ တန္းတူအခြင့္အေရးေလးေတြရဖို႕၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာတင္သာမက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာပါ ဖြ႕ံၿဖိဳးဖို႕၊အသက္ရွင္ေနထိုင္စဥ္ ကာလပတ္လံုး မိသားစု အခြင့္အေရးမ်ား အျပည့္အ၀ခံစားႏိုင္ေစဖို႕ အထူးလိုအပ္လွပါတယ္။
Save The Aged အေနနဲ႕ ဒီေန႕မွာေတာ့ တစ္ေန႕တာ အခ်ိန္ပိုင္းမွ်ေလာက္ေလးဆိုေပမယ့္ သူတို႕ေလးေတြအတြက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေမတၱာေတြ၊ အၾကင္နာေတြ ေပးေ၀ခြင့္ရခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရာင္စံုစကၠဴ ၾကယ္ပြင့္ငယ္ေလးေတြလို႕ ကၽြန္မတင္စားေခၚေ၀ၚမိတဲ့ သူတို႕ေလးေတြဟာ အေျပာက်ယ္တဲ့ ေကာင္းကင္ျပာႀကီးထဲမွာ မလင္းလက္ႏိုင္ၾကေပမယ့္ Save The Agedက သူတို႕ေတြရဲ႕ ေစတနာေတြ၊ သူတို႕ေတြရဲ႕ ပရဟိတ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႕ ေမတၱာေကာင္းကင္ျပင္ က်ယ္ႀကီး တစ္ခုကို ဒီတစ္ေန႕စာအတြက္ ဖန္တီးေပးၿပီး သူတို႕ေလးေတြ ေတာက္ပလင္းလက္ခြင့္ ရႏိုင္ဖို႕ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ရင္ဖြင့္ကာ ေဖးကူခဲ့ၾကပါၿပီ။
၁၉.၉.၂၀၁၀ – တနဂၤေႏြေန႕။ “ သုခရိပ္ၿမံဳ ” မွာ “ ေရာင္စံုစကၠဴၾကယ္ပြင့္ေလး” ေတြ လင္းလက္ခြင့္ရတဲ့ေန႕။
ဆႏၵနဲ႕ဘ၀တစ္ထပ္ထဲက်ၾကပါေစရွင္။
ဘာေျပာရမွန္း မသိဘူး…. မျမေသြး
ရင္ထဲဆို႔ေနတယ္၊ ၾကက္သီးေမြးညွင္းေတြထျပီး ရင္ထဲမွာ ဆို႔တက္ေနတယ္ဗ်ာ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုရီး{ကိုၾကီး}
လာဖတ္သြားပါတယ္ အမ
တကယ္ကုိ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ႕ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းခဲ႕တဲ႕အလွဴေလးပါ
က်ေနာ္ STArမွာ ပထမဦးဆုံး ပါ၀င္ခြင္႕ရတဲ႕ အလွဴပြဲေလးကုိ ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႕မရႏုိင္ေတာ႕ပါဘူးဗ်ာ
ရွယ္လိုက္ျပီ အစ္မ
ေမတၱာေတြ ကူးစက္ျပန္႔ပြား ေစခ်င္လို႔ပါ
STA ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြကို ဂုဏ္ယူေလးစားလွ်က္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
အျပစ္မရိွရွာပဲ ေမြးလာတည္းက ေသမိန္႔က်ျပီးသား ကေလးငယ္ေတြ
ဘယ္လို ရင္ဘတ္နဲ႔ ခံစားေပးရပါ့မလဲဗ်ာ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုရီး{ကိုၾကီး}
အစ္မေရ ကေလး ေတြ နဲ႔မေနလိုက္ ရလို႔စိတ္ထဲ မေကာင္းျဖစ္ေနတာ ၊ခုလိုျပန္ဖတ္လိုက္ရေတာ႔ ကိုယ္တိုင္ကေလး ေတြကို ေနြးေထြးစြာ ေနေပး ရသလို ခံစားရတယ္၊ ေက်းဇူးအစ္မ ေရ..၊
ဆည္းဆာရိပ္ ဆိုတာ ေနမ၀င္ခင္အခ်ိန္မွာ ၿမင္ေတြ႕ခြင္႔ရတဲ႔ေလာကအလွတရားရဲ႕အရသာ
သုခရိပ္ၿမံဳ ဆိုတာ ေအးၿမၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းမွဳေတြအတိ ဖန္ဆင္းထားေပးတဲ႔ေနရာေလး
save the agedရဲ႕ ႏွလံုးသားဆိုတာကေတာ႔ ……. “မ်က္စိမၿမင္သူတို႕ရဲ႕ နား ၊ ေၿခႏွစ္ဖက္မရိွသူတို႕ရဲ႕ လက္”
လိုေနသူေတြကို တစ္ေထာင္႔တစ္ေနရာက ၿဖည္႕စြက္ေပးမယ္႔ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ ေဆးစက္ေတြလိုပါပဲလား အမေရ … ။
ဒီပို႕စ္ေလးထဲက ၿမင္ေတြ႕ခြင္႔ရတဲ႔နာမ္စားေလးေတြနဲ႕တင္ ႀကယ္ေတြကၿပိဳင္တူလင္းသြားၿပီ အမေရ ….
ဘ၀ဆက္တိုင္း အဲ႕ဒိလိုေရာဂါဆိုး မ်ိဳးထပ္မၿဖစ္ပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ညီေလး ညီမေလးတို႕ေရ………..။
မလိုက္လိုက္ရတာ ႏွေျမာေတာင္ႏွေျုမာမိပါတယ္ မမျမေသြးနီရယ္ လာဖတ္သြားပါတယ္ေနာ္ အဖြဲ႕သားေတြအားလံုးကိုလဲေလးစားအားက်မိရပါတယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ႀကပါေစေနာ္
ကေလးေလးေတြရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေလးေတြကုိ ခ်စ္တယ္..။
ပုိ႔စ္ေလးဖတ္ရင္း ကုိယ္တုိင္ ငယ္ဘ၀ျပန္ေရာက္သြားျပီး ကေလးေလးျဖစ္သြားတယ္..။
တုိ႔ေတြ အားလုံးဟာ တကယ္ေတာ့ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ ေမတၱာငတ္ေနၾကသူေတြခ်ည္းပါလားေနာ္
လာဖတ္သြားပါတယ္ အမ Save The Aged အဖြဲ.ကိုစ၀င္တဲ.ေန.မွာပဲ. အလွဴပြဲၾကီးနဲ.ၾကံဳခဲ.ရတဲ. ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အရမ္း၀မ္းသာမိပါတယ္ခင္ဗ်ား…..ကၽြန္ေတာ္ STA ဖြဲ.ကိုပါ၀င္ခြင္ရတဲ.အတြက္ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား ေနာက္လည္းလိုအပ္ေနတဲ.ေနရာေလးေတြမွာ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ကူညီသြားမယ္ အမ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္ထက္ အေရွ.က၀င္ေရာက္ကူညီေနတဲ.အသင္းသူအသင္းသားအားလံုးကို ေလးစားပါတယ္ ခင္ဗ်ား…..
ပိုစ္႕ေလးဖတ္ျပီး ေကာ္မန္႕ေရးဖို႕ ခက္ေနတယ္
ရင္ထဲမွာ ဆို႕နင္႕ေနလို႕ ဘယ္လိုစကားလံုးမ်ဳိးနဲ႕ ေရးရပါ႕မလဲလို႕ စဥ္းစားေနမိတယ္.. သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ လူ႕ေလာကထဲေရာက္လာတာနဲ႕ ေသမိန္႕က်ျပီးသား ဘ၀ေတြလိုပါဘဲလား။
HIVကို ကုသႏိုင္တဲ႕ေဆး အျမန္ဆံုး ေပၚလာပါေစလို႕ ဆုေတာင္းမိတယ္..
ေဆးေပၚလာတယ္ဆိုဦးေတာ႕ေတာင္ ျမန္မာျပည္ကေတာ႕ ေဆးကို အေတာ္ၾကီးေနာက္က်မွ သံုးႏိုင္တဲ႕အေနအထား ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ အစ္မေရ စဥ္းစားျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္
ျပဳခဲ႕တဲ႕ အလွဴဒါနအတြက္ေတာ႕ ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚပါတယ္.. အလွဴရွင္ေတြလဲ ဆထက္တန္ပိုးလွဴဒါန္းႏိုင္ျပီး STA အဖြဲ႕ၾကီးလည္း လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကို ဆက္လက္ျပီး စြမ္းစြမ္းတမံ ရြက္ေဆာင္ ဒါနျပဳႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးမိပါတယ္..
မ ေရ ..
အိမ္ၿပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အလွဴေလးအတြက္ ေၿပးဖတ္လိုက္ရတာ အေမာေၿပသလို ၀မ္းသာလိုက္တာ ၿငိမ္းတို ့STA
အဖိုးမၿဖတ္နိုင္တဲ့ ကုသိုလ္ေနာက္တစ္ခု ၿပဳလိုက္ၾကၿပီးၿပီေပါ့ေနာ္ ၊ စိတ္ထဲမွာ ပံုေလးေတြ အလွဴ ပစၥည္းေတြ ၾကည့္ပီး ၾကည္နုးရသလို ကေလးေတြရဲ ့အနာဂတ္မဲ့ ခရီးအတြက္ စိတ္ေလးရမိပါတယ္ …ဒါေပမယ့္လည္း သူတို ့ေလးေတြ ရိွေနခ်ိန္
ေလးေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ဒီလိုေန ့ရက္ မ်ားမ်ားရိွေနနိုင္ပါေစလို ့ဆုေတာင္းရမွာပါ …
မ ေရ ကြန္မန္ ့ေပးရင္း သာဓု အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ ေခၚသြားပါတယ္ ရွင္ …။။
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ၿငိမ္း
မ.ေရ.. ရင္ထဲမွာ နင့္ကနဲခံစားလိုက္ရတယ္။ ဂီတို့ မိဘေတြရွိေနေသးတာေတာင္ အေ၀းမွာေနရလို့ အားငယ္မႈေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြက အဲေလာက္ၾကီးေနရင္ မိဘမဲ့ျပီး ေ၀ဒနာခံစားေနၾကရရွာတဲ့ သူတို့ေလးေတြရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ အားငယ္မႈေတြဟာ အတိုင္းထက္အလြန္ရွိေနမယ္ဆိုတာ ခံစားမိလို့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပီး စာနာမိပါတယ္။ မ.ရဲ့ပို့စ္ေလးကို ဖတ္ျပီး မ်က္ရည္ေတြမက်ေအာင္ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမထားနုိင္ဘူး မ.ရယ္။ သူတို့ေလးေတြရဲ့ ၀ဋ္ေၾကြးေတြအားလံုး ဒီဘ၀ ဒီမွ်ေလာက္နဲ့ပဲ ေက်ပါေစလို့ ဆုေတာင္းေပးရင္း STA ရဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအစုစုကို ခ်ီးက်ဴးေလးစားလို့ သာဓုအၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚဆိုသြားပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္လိုက္ပါရသလိုမ်ိဳး ခံစားရေအာင္ စာေရးေကာင္းတဲ့ မ.ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ပို႕စ္ေလး ဖတ္ရတယ္ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႕ႀကီးမွဒီထက္တိုးၿပီး သယ္ပိုးႏိုင္ပါေစလို႕ ေတာင္းဆုျပဳလိုက္ပါတယ္။ အားလံုးပဲ က်န္းမာ ရႊင္လန္းၾကပါေစ…
စာဖတ္ၿပီး..ဘာေျပာ၊ ဘာေရးရမယ္ မသိေအာင္ပဲ စိတ္မွာတနင့္တနဲ ျဖစ္လာတယ္။ စာနာေဖးမေပးတဲ့ သူေတြရွိေနတာအတြက္လည္း အားက်ေလးစားစြာ သာဓုအထပ္ထပ္ ေခၚခဲ့ပါတယ္။
ဂုဏ္ယူပါတယ္ ျမေသြးနီး save the aged အဖြဲ႕ေလးအတြက္ အမ်ားႀကီး ဂုဏ္ယူေလးစားမိပါတယ္ . . . .ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ဆက္လက္ပီး လုပ္ေဆာင္နိင္ပါေစလို႔ ေျပာရင္း ထပ္ျပီး ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါရေစ
ဗညားရွိန္
ျမေသြးေရ..
ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ဆီမွာေတာ့..HIV positive မေျပာနဲ႔ AIDS ေဝဒနာရွင္ေတာင္ သာမန္လူေကာင္းလို သြားလာလုပ္ကိုင္ျပီး သက္တန္းေစ႔ ေနနိုင္ေအာင္ ေဆးဝါးေတြ အစိုးရက အခမဲ့ ေထာက္ပ့ံထားတာ ေတြ႔ ရေတာ့..ဗမာျပည္က positive ကေလးေတြ အနာဂါတ္ေပ်ာက္သလိုျဖစ္ေနတာ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ…
အရမ္းအရမ္းကို………. ခံစားရပါတယ္..မမရယ္……..
ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း.. အားငယ္ေနရွာတဲ့ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးေတြကို ေျပးျပီးျပန္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္ဂ်ာ…..
အဲ့ေန႕က တစ္တပ္တစ္အားပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ အဖြဲ႕၀င္မ်ားအားလံုးကုိ အရမ္းကိုေလးစားမိပါတယ္……..
မ .. ေရ …
၀မ္းသာ ၀မ္းနည္း ဘယ္လုိၾကိးၿဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး ..
ကေလးေလးေတြ အတြက္ စိတ္ထဲမေကာင္းလုိက္တာ ..
တက္ညီလက္ညီလွဴဒါန္းၾကတာေတြကုိသိရေတာ့ ၀မ္းသာလုိက္တာ …
အခုလုိ ေရးသားေ၀မွ်ေပးတဲ့ မ.. ကုိလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ..
က်န္းမာေပ်ာ္ရြွင္ၾကပါေစေနာ္ ..
နန္းဟြမ္
ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီမွာအၾကာႀကီးမေနရလို႔
မႏွံ႕လိုက္ပါဘူးဗ်ာ။ ခဏတာပဲေတြ႕လိုက္ရေပမယ့္
သူတို႔ရဲ႕ ပုံစံေလးေတြက တစ္ကယ္ျဖဴစင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ဘာမွမသိခင္မွာပဲ ေသမိန္႕က်ေနရတာဟာ တစ္ကယ္ေတာ့ ခါးသက္လြန္းပါတယ္။
ဘယ္လိုကံေၾကာင့္လည္းမသိႏိုင္ေပမယ့္ ဒီဘ၀ဒီမွ်သာေနာက္ဆုံးျဖစ္ပါေစလို႔
ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။
ခင္မင္လ်က္။
မမတို ့ Save The Aged အဖြဲ ့ကို ေလစားပါတယ္ဗ်ာ ေနာက္လဲ မ်ားမ်ားလွဴ နိဳင္တန္းနိဳင္ပါေစ …ကေလးေတြအနာဂတ္မွာလဲေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနနိဳင္ၾကပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပးေနမွာပါ
ဤ… ခရီး… နီး… သလား….. !!!!!
အစ္မေရ…..ဒီအလွဴတစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ္မလိုက္ရလို႔………တာ၀န္မေက်သလို ခံစားရပါတယ္ဗ်ာ…. အစ္မ စာကိုဖတ္ျပီးေတာ႔ လဲ ထပ္ဆင္႔ ခံစားရပါတယ္…. ေနာက္ အလွဴေတြ ၾကရင္ မလြတ္တန္း လိုက္ပါ႔မယ္ဗ်ာ…..
ရွဳိက္ခဲ့တဲ့သက္ျပင္းေမာေတြမွာသာ ကုစားႏုိင္စြမ္း႐ွိခဲ့ရင္ေလ….. ….. …..
ကၽြန္ေတာ္ ဆည္းဆာရိပ္ကို ေရာက္သြားလို႔ ကေလးေတြ ကစားေနတာကို မေတြ႕လိုက္ရဘူး …. သူတို႔ေလးေတြက တကယ့္ကို ျဖဴစင္ၾကပါတယ္ … အရမ္းလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္ ….
သူတို႔ေလးေတြ ဒီလိုျဖစ္ရတာ ဒီဘ၀မွာေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ရပါတယ္ ….
ရင္ထဲ နင့္ကနဲပဲ ျမေသြးရယ္၊ သူတို႔ေလးေတြ မ်က္ႏွာကို မွန္းဆ ျမင္ေယာင္ရင္း သနားမိတယ္။ တေန႔ေပါ့ အတူတူ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ႏိူင္မဲ့ တေန႔ေပါ့ ညီမေရ….။ အဖြဲ႔သားေတြ အားလံုး ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၿပီး ဆထက္ထမ္းပိုး ေဆာင္႐ြက္ ႏိူင္ၾကပါေစ….
ရင္ထဲဆို ့နစ္၊ေၾကကြဲရစ္မိ
ေသဖို ့ေမြးသူ၊တူၾကေသာ္လည္း
စာနာစိတ္ေၾကာင္ ့၊ေသာကေရာက္မိ
ရုပ္လံုးေဖၚဆစ္၊ေလာကသစ္တြက္
တအားနည္း၏
ျပစ္မဲ့သည့္ေသြး၊နွေျမာလွစြာ
စိတ္မွာစူးနစ္ျဖစ္မၿပီ……….
စာေပဖြဲ ့ဆို၊သည္ပိုစ္ ့ကိုလဲ
ရင္ဘတ္ရင္း၍
ဖတ္ခဲ ့သည္ ။
မင္းလူန
အရမ္းေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ
အရမ္းကိုဆို႔တက္သြားတာပဲ
ရင္ထဲကိုတစ္ကယ္ကိုထိခိုက္မိပါတယ္
ေလးစားပါတယ္ေနာ္
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ အမစာေတြဖတ္ဖတ္ျပီးမ်က္ရည္ပဲခဏခဏက်ေနရတယ္…..ဝမ္းနည္းျပီးေတာ့လည္းမ်က္ရည္က် ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ျပီးေတာ့လည္မ်က္ရည္က်..
အလွဴတေခါက္ျပီးတုိင္း ပီတီေတြ ရင္ဘတ္ထဲမွာ မ်ားမ်ားလာပါတယ္ဗ်ာ…
STA အဖြဲ႔နဲ႔လိုက္ျပီး လိုက္ျပီး ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္ပါဘူး………..
STA အဖြဲ႔လဲ ဒီထက္ပိုျပီးလႈႏိုင္ပါေစ……………..
သိပ္ေကာင္းတာဘဲ
ဖတ္ရတာ ရင္ထဲထိတယ္
ကေလးေတြဘ၀ သနားစရာ၊ စိတ္မေကာင္းစရာ
ႊအမျမေသြးေရ…
ဒီပိုစ့္ေလးဖတ္ၿပီးရင္နာရပါတယ္..အမရယ္..
” သြားမဲ့ခရီးဟာေလ..နီးနီးသာက်န္ေတာ့တယ္ ” တဲ့လား..အမရယ္..
စာေရးေကာင္းတဲ့ မျမေသြးနီေၾကာင့္ ကေလးေတြအျဖစ္ကို သိသြားရပါတယ္..
သာဓုေခၚခဲ့ပါတယ္ေနာ္
အျပစ္ကင္းၿပီး ျဖဴစင္တဲ့ကေလးေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ အမရယ္….
STA အဖြဲ႕သားေတြရဲ႕ အလွဴအတြက္လည္း ၀မး္သာပီတိျဖစ္ရပါတယ္ အမ….
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္……..