“ဟိုေရွ႕က ဆူဆူညံ
ဘာသံလို႔ေမး
မီးစက္သံ တဖုန္းဖုန္းနဲ႔
ၿမိဳ႕ျပတဲ့ေလး…”
အ့ဲသည္လို စာခ်ဳိးမွ
ရေတာ့မယ့္ ၿမိဳ႕ျပ
နဂိုကလို မလွပေတာ့
မ်က္စိႏွစ္လံုး ဖြင့္ခ်ိန္ကစ
မ်က္စိႏွစ္လံုး ပိတ္ခ်ိန္အထိ
ေညွာ္နံ႔က တစီစီ
မီးစက္သံ တညံညံနဲ႔
မီးခိုးေငြ႔ေတြ တြင္တြင္လြင့္ပါလို႔
ေလထုေတြလည္း
ပိတ္ေလွာင္လို႔ ႏြမ္းညစ္ရၿပီ။
ေဟာ… ၾကည့္လိုက္
ပလက္ေဖာင္းတေလွ်ာက္
တရုပ္ ယိုးဒယား၊ ကိုရီးယား ဂ်ပန္
ျပည္တြင္းျဖစ္ပါမက်န္
ဂ်င္နေရတာမီးစက္
အႀကီးေသးဆိုဒ္စံု
မရွိရင္မျဖစ္
ေခတ္မမွီေတာ့မယ့္ပံုမ်ဳိး
အပူခိုးေတြ လႈိင္လႈိင္ထုတ္လို႔
ေဒါသတႀကီး ဆူပြက္
အေနခက္ရပံုမ်ား
“ မီးစက္ႏိႈးသံ တညံညံ
ရန္ကုန္ပလက္ေဖာင္း ”
…လို႔ ထပ္ၿပီး စာခ်ဳိးရေလာက္ရဲ႕။
မီးမလာတဲ့ ေန႔ေတြ
မီးမလာတဲ့ ညေတြ
မီးမလာတဲ့ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ေတြ
ဒါလားကြဲ႔ ၿမိဳ႕ျပ
အစိုးမရတဲ့ သည္မီး
သည္းညည္း မခံႏိုင္စရာ
ေသာမတ္အင္ဒီဆင္
သူျမင္ရင္ ထိုင္ငိုေလာက္ရဲ႕။
ေရမရ မီးမလာ
မီးမလာ ေရမရ
ေရရ မီးကမလာ
တခဏမီးလာျပန္ မီးအားကမျပည့္
အင္ဗက္တာခ်ာဂ်င္ေ၀းလို႔
ဒီသံသရာ အခါခါလည္ရင္းနဲ႔
ခ်ဳိးေရမရွိ
သံုးေရမရွိ
ေသာက္ေရ ဗလာနတၳိနဲ႔
အိုးထဲေတာင္
ကၽြမ္းထိုးေကာင္ မေန၀့ံတယ္
ေမွာက္လို႔သာၾကည့္။
ေႏြညကပူ
ေရႊလေရာင္ တိမ္ေအာက္လ်ဳိးလို႔
ေမွာင္ရိပ္နဲ႔ မည္းမည္းမွာ
အဘြားလည္း မအိပ္ႏိုင္
ေခၽြးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ တထိုင္ထိုင္နဲ႔
စိတ္ဘ၀င္ နင့္ကာညွိဳး
ေသြးေတြသာ ဆင့္ကာတိုး။
အဘိုးခမ်ာ
သနားစရာ ေအာက္စီဂ်င္နဲ႔
အသက္ကို ခဲယဥ္းရွဴ
က်န္းမာေအာင္ ကူေနရပါ့
မီးမလာ ၾကာၾကာပ်က္ေတာ့
ႏြမ္းလွ်ကာ အသက္ရွဴခက္တယ္
မြန္းၾကပ္လို႔ ပူ။
သမီးေလးငယ္ငယ္
စကားၾကြယ္ရွိေသး
ညအေမွာင္ ပူေလွာင္အိုက္လို႔
မအိပ္ႏိုင္ ဆူညံပြက္တယ္
တက္ခ်က္မတတ္ ဆူ၊
သူ႔အေမ ပူကာ မငိုက္ႏိုင္ဘူး
စူးပေစ တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ဖဲ့လို႔
မိတ္ဖုေတြ နီတာရဲနဲ႔
ေခ်ာ့ေျခာက္ကာပူ။
အေဖျဖစ္သူ အလုပ္သြားဖို႔
ကားခကိုယူ
အဲကြန္းဘတ္(စ)ေလပူပူနဲ႔
လူထူထူ ငပိသိပ္ေၾကာင့္
တမွိန္းပင္ မယူလိုက္ရ
ေဒါသသာ ထူကာၾကြရတယ္
စိတ္က ျငဴစူ၊
အလုပ္ေရာက္ခ်ိန္ မီးပ်က္ျပန္ေတာ့
ေခၽြးတဒီးဒီး သြန္ကာက်ျပန္ေပါ့
ယပ္ကိုသာ တြင္တြင္ခပ္လို႔ရယ္
မူးေနာက္ကာပူ။
ေလးရာကို တစ္ထုတ္
တစ္ထုတ္မွာ ငါးတိုင္
ခပ္ယိုင္ယိုင္သာ အထြန္းခံတဲ့
သည္ဖေယာင္းတိုင္ ဆီမီးေတာင္
ေခတ္ၾကပ္မွာ ၿမိဳင္ၿမိဳင္မထြန္းႏိုင္ဘူး
ေခၽြးတစိုစုိ စိတ္တိုတုိနဲ႔
လိုခ်င္တာကို ေလးျဖဴလို
ဟစ္ေအာ္ကာ ဆိုလိုက္ခ်င္ရဲ႕
“ အလင္းေရာင္….
သန္းေခါင္ယံ ညနက္ထဲ….
ၾကယ္စင္မ်ားလဲ မလင္းလက္…
အလင္းေရာင္….” ။
ၿမိဳ႕လည္း ၿမိဳ႕အေလွ်ာက္
ေက်းလက္လည္း ေက်းလက္အေလွ်ာက္
မနက္ပ်က္တယ္
ေန႔လည္ပ်က္တယ္
ညပ်က္တယ္
ေန႔လံုးေပါက္ ပ်က္တယ္
ညလံုးေပါက္ ပ်က္တယ္
အပ်က္တရား ေန႔စဥ္ရႈ
အဲ့လိုသာ မွန္မွန္ပ်က္တယ္
မီတာခက မပ်က္မကြက္တက္
အခ်ိန္မွန္မွန္ ဘီလ္ကထြက္။
ေႏြအခါ ဧရာဟု ဟိုတယ္မွာ
ဘီယာေတြ မေသာက္္ႏိုင္ပါဘူး
ပလီပလာနဲ႔ ေစတနာစကား
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း မီးမွိတ္
ဖေယာင္းတိုင္နဲ႔ ေနပါ” ဆိုၿပီး
မလာတဲ့မီး အတင္းမွိတ္ခိုင္းေနျပန္ေတာ့
အူထဲက ရုန္းၾကြ
သန္းေျခာက္ဆယ္ ေအာ္ရယ္သံ
ရုန္းရုန္းညံလို႔။
ပိုလွ်ံမဂၢါ၀ပ္ေတြ
ေပါေပါေလာေလာေပးလွဴ
အခုမွ ျပန္၀ယ္ယူမယ္ဆိုတာမ်ဳိး
အခုတစ္မ်ဳိး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ဳိး
မရိုးရတဲ့ ပံုျပင္ေတြကို
အသားမက်ႏိုင္
သည္းညည္းပင္ ခံမရေတာ့တာမို႔
ဖေယာင္းတိုင္ ကိုယ္စီဆြဲ
မိုးနတ္မင္းကို တိုင္တည္တဲ့ပြဲ။
ေႏြေနအပူ
ဟိုး…အရင္လို
လြန္ဆြဲယူလို႔ မရေတာ့
မိုးကေခါင္ သီးမေအာင္
မိုး…မိုး…ဘာလို႔မရြာ
ဖား…ဖား…ဘာလို႔မေအာ္
စဥ္းစားစရာမလို
ဆင္းရဲျခင္း လြတ္ကင္းေအာင္
လမ္းျပမေဆာင္ခင္
အင္ဗက္တာ ဂ်င္နေရတာ
ခ်ာဂ်ာ ဖေယာင္းတိုင္
ႏွစ္ပါးသြား အိုက္စပ္ညမ်ား
ကင္းေ၀းေအာင္ အရင္ မေဆာင္ရင္ျဖင့့္
အရည္မေပ်ာ္တဲ့ ဖေယာင္းလူသားေတြ
အလွ်ံရွိသမွ်
တညီးညီးေလာင္ကၽြမ္းခံရင္း
အစြမ္းကုန္
ေတာက္ပျပေနယံုေပါ့။ ။
ဟဟဟားးးတိုက္ဆိုင္လိုက္တာ ျမေသြးရယ္….။ ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ တို႔ ခံစားခ်က္ေတြ း))))
ဤကဗ်ာရွည္ကို ဖေယာင္းတိုင္မီးျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ဖတ္သြားသည္ း)
အရမ္းေကာင္းတယ္ ဆရာမ။သက္ဆိုင္သူေတြ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္သူေတြ ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္မိရင္အရမ္းေကာင္းမွာပဲ။
ျမန္မာျပည္ၾကီးတိုးတက္ျပီး လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။
ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္
လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္
ေန ့လည္ခင္းေရးရင္
သဘာ၀ ေန အလင္းက ဖေယာင္းတုိင္ထက္ ပိုလင္းတယ္
ေငြကုန္ သက္သာေစတယ္
မ်က္စိ အားစုိက္ရလည္း သက္သာတယ္
း-)
;-P
အေပၚက ေကာ္မန္ ့က စတာေနာ္
ကဗ်ာကို ရင္ထဲက ဖတ္သြားပါတယ္
အရင္လိုပဲ မဟုတ္လားးးး၊
အဆင္ေျပရဲ႕လားးး၊
ဖေယာင္းတိုင္ေလးနဲ႔ေလ …
ကဗ်ာေလး ဖတ္ေကာင္းတယ္ အစ္မေရ း)
ညီမေလးလည္း မမရဲ႕ရင္ထဲကစကားသံေတြေလးေတြကို ခံစားခ်က္အတူတူ. မို႔
ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးနဲ႔ ဖတ္သြားပါတယ္။ ငံု႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဖေယာင္းစက္ေတြက
ႏွလံုးသားထဲထိ ေတာက္ေလာင္လို႔…
ခ်စ္တဲ့
ညီမသဒၶါ
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ..၊ မ်က္ေမွာက္ကို လက္ေထာက္ခ်လိုက္ သလိုပါပဲ မျမေသြးနီေရ..၊
၂၁ ရာစု ေရာက္ေနၿပီ၊ သူမ်ားေတြက အိုင္တီေခတ္ထဲ အလုအယက္ တီထြင္ေနၾကခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔က မီးကေလး မွန္မွန္ရဖို႔ကိုပဲ ေတာင္းေနရတုန္း…။
လက္ေတြ႕က်က်ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔ေရးတဲ႔ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းၿပီးေနရတဲ႔ ဘဝေတြအေၾကာင္း… ရင္ထဲကိုတိုက္ရိုက္ထိတယ္….
ကဗ်ာရွည္ေလး အရမ္းေကာင္းတယ္မမေရ
ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြ အားလံုးကုိ ပါေအာင္.မွန္ေအာင္ေရးဖြဲ႕ႏုိင္တဲ့ ငါ့အစ္မအတြက ္စကားကေတာ့ “ဟိုက္ရွားဘား……..မွန္လွခ်ည္လား” …
မြန္းၾကပ္မႈမ်ားစြာနဲ႔ ဖတ္သြားပါတယ္အမေရ…..
ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ ရာသီပူပူမွာ အဲ့လို ဒဏ္ေတြ ခံရတာမသက္သာ ရန္ကုန္မွာ ၂ လေလာက္တစ္ခါေနဖူးတာ ေရကို ၆ ထပ္ကိုဆြဲျပီး ခ်ိဳးရတဲ့အျဖစ္ ေတာ္ေတာ့ဟဲ့ မီး း(
ရန္ကုန္ေလထုကေတာ့ သန္႕စင္ေရးလုပ္ဖို႕ရမလြယ္… မီးေရးထင္းေရးက်ျပန္ေတာ့လည္း ပိုက္ဆံထည့္ေတာ့မွ ပိုက္ထဲကေရထြက္…. ဖေယာင္းတုိင္ေစ်းက ေခါင္ခိုက္… မတ္တပ္စာသာရွာလို႕ရျပီး တုန္းလုံးစာမရွိတဲ့ လူေတြရဲ႕ဘ၀…. မီးကပါ ဆိုးဆိုးလာဆိုေလေတာ့… အင္း… ဘာမွ ထပ္ေရးေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာေလးကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို အသက္၀င္ပါတယ္ အစ္မ ျမေသြးနီ ခင္ဗ်ာ။
ရင္ကိုထိရွလွတဲ့ ဤကဗ်ာရွည္ကို ဖေယာင္းတိုင္မီးျဖင့္ ညီမလည္း ဖတ္သြားပါသည္
မီးမရွိရင္ ဒီဘက္ေခာတ္မွာ ေနရထိုင္ရတာ လံုးဝ အဆင္မေျပႏုိင္ဘူး… မီးေလးမွန္မွန္ရဖို ့အျမဲ ဆုေတာင္းေနမိတယ္…
ျပည္သူေတြ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နားလည္သည္းခံၿပီး ေစာင္႔ေနခဲ႔ရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာခဲ႔ၿပီလဲ။ တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္ ေႏြေရာက္မွာကို ေၾကာက္တဲ႔စိတ္ေတြ ၀င္လာတာ သဘာ၀ရာသီဥတု ပူတဲ႔ ဒဏ္တခုထဲေၾကာင္႔မွ မဟုတ္တာပဲ။
ဖေယာင္းတုိင္ေတာင္ ေခြ်တာၿပီး ေမွာင္ထဲမွာပဲ ကြန္မန္႔ေပးဖုိ႔ လုပ္ရင္း ဘက္ထရီအားကုန္သြားလုိ႔ မီးလာတဲ႔ထိေစာင္႔ၿပီး ျပန္လာေရးတာပါ။ 🙂
အမျမေသြးရဲ့ ဆႏၵနဲ႔ထပ္တူပါပဲ
အဲလုိေလးသာမေရးတတ္တာ
ျပည္သူေတြရင္ထဲလဲ တူတူပါပဲ
လွ်ပ္စစ္၀န္ၾကီးေတြဘာလုပ္ေနတယ္မသိ
ွဆရာမခင္ဗ်ား။
ေခတ္နဲ႕အမီ အႏုပညာလက္ရာတစ္ခု ဖန္တီးႏုိင္လုိက္တာကုိ ေလးေလးစားစားခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
မီးမလာ၊ ေရမလာ၊ ပူေလာင္အိုက္စက္တဲ့ ညေတြ…
ဤကဗ်ာရွည္ကို ဖေယာင္းတိုင္မီးျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ဖတ္သည္..
ကဗ်ာေလးက သိပ္ပီျပင္တာပဲ.. မီးအျမန္ျပန္လာေစဖို႔ ညတိုင္းဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္.. မမျမေသြးနီ.. ျမန္မာျပည္ႀကီး.. ေရႊေရာင္တ၀င္း၀င္း.. မီးလင္းလင္းနဲ႔ အစဥ္ထာ၀ရ လွေစခ်င္တာပါပဲ..
ရွိတ္စပီယားကုိ သတိရသြားတယ္ မီးခြက္နဲ႕စားေရးလုိ႔
ကေလးတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္
မီးမလာလုိ႔ဆႏၵျပရရင္
က်ေနာ္တုိ႔ရြာမွာ မီးၾကိဳးေတာင္မရွိပါဘူး
ဖေယာင္းတုိင္လည္းမရွိပါဘး
ကဲ………..
အမေရ
ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ျပီးေတာ့
ရန္ကုန္ရဲ႕ျမိဳ႕ျပညေတြကိုကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း
ျမင္ေယာင္သြားတယ္အမေရ….
တတ္နိုင္တဲ့သူေတြကမီးစက္တညံညံ
အလယ္လတ္သမားေတြက အင္ဗာတာေလးခပ္မွိန္မွိန္
အေျခခံလူတန္းစားေတြကေတာ့
ဖေယာင္းေလးမွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ နဲ႕..
စိတ္ေမာရပါတယ္အမေရ
ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ားေခတ္မွီတဲ့နိုင္ငံေတာ္ႀကီး
ျဖစ္လာမလဲမသိဘူးေနာ္..
အမအဆင္ေျပရင္ ညီမ ကိုေမးလ္ေလးအက္ေပးပါလားအမ
blackroze.flower@gmail.com
အမဂ်ီေမးလ္ ညီမ မသိလို႕ပါ..
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀နွစ္ေလာက္ကတည္းက မီးစက္က မီးခိုုးေငြ႔ေတြ ရွဴခဲ့ဖူးပါရဲ႕ အစ္မရယ္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ကာဗြန္မိုုေနာက္ဆိုုဒ္ေတြ ကာဗြန္ဒိုုင္ေအာက္ဆိုုဒ္ ေတြက လြတ္ပါ့မလဲလိုု႔ေတြးရင္း..
ညီမ
ဝသုန္
အူထဲက ရုန္းၾကြ
သန္းေျခာက္ဆယ္ ေအာ္ရယ္သံ
ရုန္းရုန္းညံလို႔။ 🙂
share သြားတယ္ဗ်ာ။
အရမ္းေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေလးပါ…..
Pingback: ျမေသြးနီႏွင့္ အြန္လိုင္းစာေပေဆြးေႏြး၀ိုင္း |
ဒီကဗ်ာေလး…အရမ္းႀကိဳက္တယ္….