“ဘာရယ္… ျပန္ေျပာစမ္းပါဦး၀တီ”
ခင္မင္းလြင္တစ္ေယာက္စိုးရိမ္စိတ္ႀကီးစြာအေလာတႀကီးေမးလိုက္မိ၏။သိမ့္၀တီကေတာ့မတုန္မလႈပ္ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္။
“ခင္မင္း…. နင္ငါ့ကိုခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔၊ငါ့မွာသီဟနဲ႔ရတဲ့ကိုယ္၀န္ရွိေနၿပီ ခင္မင္း”
ႏႈတ္ကတိုးဖြဖြဖြင့္အံက်လိုက္ေသာ္လည္း၊ခင္မင္းလြင္နားထဲဗံုးတစ္လံုးက်ေပါက္ကြဲသလို။သို႔တည္းမဟုတ္နာက်င္စြာႏွင့္ညည္းတြားလိုက္သည့္ရင္ကြဲနာ။
“၀တီရယ္၊ငါအတန္တန္ေျပာခဲ့ရက္နဲ႔သတိေပးခဲ့ရက္နဲ႔ျဖစ္ရတယ္လို႔ဟာ၊ေနာက္ၿပီးနင္သိုသိပ္လိုက္တာ၊ငါ့ကိုဘာမွမေျပာျပခဲ့ပါလား”
ခင္မင္းလြင္၏မခ်င့္မရဲစကားသံကေဘးလူၾကားလွ်င္သာမန္စကားဟုသာထင္ပါလိမ့္မည္။သို႔ေသာ္သိမ့္၀တီ့အေနျဖင့္မူခင္မင္းလြင္၏ဘ၀ႏွင့္ရင္းၿပီးျပယ္လြင့္ေၾကမြခဲ့ရသည့္ရက္ကြဲပက္လက္အျဖစ္မ်ားကိုခေရေစ့တြင္းက်သိထားခဲ့သူမို႔၊ဤမခ်င့္မရဲစကားကိုရင္ႏွင့္အမွ်ခံစားသိနားလည္ႏိုင္ပါသည္။
xxx
“ခင္မင္းတို႔ေမဂ်ာကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပရဟိတအဖြဲ႔ေရေဘးအလွဴခရီးသြားတုန္း၊အဖြဲ႔မွာအတူပါလာတဲ့ကိုကိုနဲ႔ခင္မင္းဆံုေတြ႔ခဲ့ၾကတာေပါ့၊အဲ့ဒီခရီးမွာကိုကိုနဲ႔စသိခဲ့ရတယ္။ကိုကိုကေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းယံုမက၊စီမံခန္႔ခြဲတတ္ေတာ့ခရီးတေလွ်ာက္လံုးကိုကို႔ကိုခင္မင္မိခဲ့ရတယ္။ခရီးကျပန္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းခင္မင္းနဲ႔ကိုကိုအဆက္အသြယ္မျပတ္ေတာ့ဘူး၊ဖုန္းအၿမဲအဆက္အသြယ္ရွိတယ္၊တခ်ဳိ႔ညေတြဆိုတစ္ညလံုးဖုန္းေျပာၾကတယ္၊ကိုကုိကခင္မင္းရဲ႕အေတြးထဲမွာေန႔ရက္တိုင္းစကၠန္႔မလပ္ရွိလာေတာ့ကိုကို႔ကိုခင္မင္းခ်စ္ေနၿပီဆိုတာသိလိုက္ရတယ္၊ဒီလိုနဲ႔ကိုကိုကခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလာခ်ိန္မွာခင္မင္းဟန္ေတာင္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲေခါင္းညိတ္မိခဲ့တယ္၊သူငယ္ခ်င္းေတြကခင္မင္းတို႔စံုတြဲကိုနတ္ဖက္တဲ့ခ်စ္သူေတြလို႔ေျပာခဲ့ၾကတယ္၊ကိုကိုကခင္မင္းကိုသိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္လို႔ခင္မင္းယံုမိခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေပါ့”
ခင္မင္းယူလာျပသည့္ဓာတ္ပံုထဲမွကိုကို႕ပံုကႏႈတ္ခမ္းပါးရဲရဲ၊ဆံညိဳေခြေခြေလးမ်ားႏွင့္ေယာက်ာ္းပီသသည့္မ်က္ႏွာထားကခင္မင္းလြင္ေၾကြမယ္ဆိုလွ်င္လည္းေၾကြေလာက္ခ်င္စရာပင္။ခင္မင္းလြင္သိပ္ခ်စ္ခဲ့မည္ဆိုတာယံုမွားသံသယျဖစ္စရာမရွိ။သို႔ေသာ္ခင္မင္းလြင္၏ေနာက္ဆက္တြဲစကားေတြကေတာ့သိမ့္၀တီ၏သိခ်င္စိတ္ကိုႏိႈးဆြလာခဲ့သည္။
“ခင္မင္းကိုမသိသူေတြကခ်စ္သူရည္းစားမရွိတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လို႔ထင္ၾကတယ္။၀တီကအစအဲ့ဒီလိုထင္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား၊တကယ္တမ္းကျပည့္ဖံုးကားခ်ထားတဲ့ခင္မင္းရဲ႕အစိတ္စိတ္အျမြာျမြာအက္ကြဲခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ကိုအခုအခ်ိန္အထိခင္မင္းကလြဲလို႔ဘယ္သူမွမသိခဲ့ပါဘူး၀တီ”
“ အင္းပါ… ေျပာျပစမ္းပါခင္မင္းရယ္၊ခင္မင္းနဲ႔၀တီခင္လာတာပဲဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ရွိေနၿပီလဲ၊ခင္မင္းကိုမွမေျပာျပရင္၀တီဘယ္သူ႔ကိုေျပာျပမလဲလို႔”
တစ္ဦးတည္းေသာသမီးသိမ့္၀တီ၏ဖခင္ကအစိုးရပိုင္းအရာရွိတစ္ဦးျဖစ္၍တာ၀န္ျဖင့္မႏၱေလးတြင္ေနထိုင္ကာ၊ဆရာ၀န္ျဖစ္သူအေမကလည္းခင္ပြန္းျဖစ္သူႏွင့္ေသွ်ာင္ေနာက္ဆံထံုးပါလိုက္ေနရသျဖင့္၊သိမ့္၀တီမွာရန္ကုန္အိမ္တြင္ႀကီးေတာ္ႀကီးႏွင့္ႏွစ္ေယာက္အတူေနထိုင္ကာဘြဲ႔လြန္တက္သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ခင္မင္းလြင္ကေတာ့နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွျဖစ္ၿပီးရန္ကုန္တြင္အေဆာင္ေနကာဘြဲ႔လြန္တက္ေနသူျဖစ္သည္။
ညိဳစိမ့္စိမ့့္ေအးခ်မ္းသည့္မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္ခင္မင္းလြင္ႏွင့္၊ေခတ္လူငယ္ပီပီထက္ထက္ျမက္ျမက္ႏွင့္ေခ်ာေမာသည့္ရုပ္ရည္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားသူသိမ့္၀တီတို႔ဘြဲ႕လြန္တက္ရင္းခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ရသည္။တစ္ဦးတည္းေသာသမီးသိမ့္၀တီကခင္မင္းလြင္ကိုညီအစ္မအရင္းအခ်ာကဲ့သို႔ခင္တြယ္လွသည္။ရံဖန္ရံခါႀကီးေတာ္နွင့္ႏွစ္ေယာက္ထဲသာရွိေသာသိမ့္၀တီတို႔အိမ္သို႔ခင္မင္းလြင္တစ္ေယာက္ညအိပ္ညေနပင္လိုက္သြားျဖစ္သည္အထိႏွစ္ဦးၾကားသံေယာဇဥ္ကထုထည္ခိုင္မာခဲ့သည္။ခုေတာ့ညီမသဖြယ္ခ်စ္ခင္တြယ္တာရေသာသိမ့္၀တီကိုခင္မင္းလြင္တစ္ေယာက္ရက္ေပါင္းမ်ားစြာမ်ဳိသိပ္က်ိတ္မွိတ္ထားခဲ့ရသမွ်ဖြင့္အံခ်မိေလသည္။
“ကိုကုိနဲ႔ခင္မင္းခ်စ္သူျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္းတစ္ရက္မွာကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူကမ္းေျခတစ္ခုကိုခရီးအတူထြက္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္၊အဲ့ဒီခရီးမွာပါလာသူေတြအားလံုးကခ်စ္သူစံုတြဲေတြခ်ည္းပဲ”
ကမ္းေျခေရာက္လွ်င္အတူပါလာသည့္စံုတြဲမ်ားကဟိုတယ္အခန္းတစ္ခန္းစီအသီးသီးယူၾကခ်ိန္တြင္၊ခင္မင္းလြင္ကရုတ္ခ်ည္းစိုးရြံ႕ၿပီး၊ကိုကိုႏွင့္တစ္ခန္းထဲအတူတူမေနခ်င္ေၾကာင္းေျပာမိသည္။ကမ္းေျခေရာက္လွ်င္အတူလာမိန္းကေလးမ်ားတစ္ခန္းထဲစုစည္းေနရမည္ဟုထင္မွတ္ခဲ့ေသာခင္မင္းလြင္ႏွင့္ကမ္းေျခတြင္အတူတူတစ္ခန္းထဲအပမး္ေျဖခ်င္သည့္ကိုကိုတို႔စကားအေျခအတင္ေျပာခဲ့ရသည္။
“ခင္မင္းေလ… ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုကို႔ကိုခ်စ္လို႔ေရာ၊ယံုၾကည္မိလို႔ေရာ၊ကိုကို႔ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာေပးျဖစ္ခဲ့တယ္”
မ်က္လႊာခ်ၿပီးေျပာလုိက္သည့္ခင္မင္းလြင္၏စကားေၾကာင့္သိမ့္၀တီ၏မ်က္လံုးေလးမ်ား၀ိုင္းစက္သြားရ၏။
“ဟုတ္တယ္၊ခင္မင္းတို႔အ့ဲဒီခရီးသံုးရက္မွာအတူေနျဖစ္ခဲ့တယ္၊ကိုကိုနဲ႔ခင္မင္းကလက္ထပ္ဖို႔အထိရည္ရြယ္ထားခဲ့ၾကသူေတြ၊ကိုကို႔ကိုယံုၾကည္မိခဲ့တယ္ေလ၊အဲ့ဒီအခ်ိန္ကခင္မင္တို႔တကယ္ေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္၊ကမ္းေျခခရီးကျပန္လာၿပီးကိုကိုနဲ႔ခင္မင္းအရင္အတိုင္းပါပဲ၊အခ်စ္မပ်က္ခဲ့ပါဘူး၊တစ္လေလာက္အၾကာမွာကိုကိုကသူႏိုင္ငံျခားမွာအလုပ္သြားလုပ္ဖို႔စီစဥ္ေနတာအဆင္ေျပၿပီ၊အလုပ္၀င္ဖို႔အျမန္သြားရေတာ့မယ္၊သူနည္းနည္းအေျခက်တာနဲ႔ခင္မင္းကိုျပန္လာလက္ထပ္ၿပီးဟိုကိုအၿပီးေခၚသြားမယ္ဆို၊ခင္မင္းဟိုေရာက္ရင္အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္လိုအပ္တဲ့သင္တန္းေတြဘာေတြတက္ဖို႔၊ပါ့စပို႔ေတြဘာေတြေလွ်ာက္ထားႏိုင္ဖို႔ကအစ၊မသြားခင္ကိုကိုကပဲအစစအရာရာစီစဥ္ေပးခဲ့တယ္၊ကိုကုိႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့ခင္မင္းေလဆိပ္အထိလိုက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္၊အဲ့တာကိုကိုနဲ႔ခင္မင္းေနာက္ဆံုးေတြ႔တာပဲ၀တီ”
ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ေတြ႔ဆံုျခင္းဟုမထင္မွတ္ထားခဲ့သည့္ကိုကို၏ႏိုင္ငံျခားခရီးစဥ္ေနာက္ပိုင္း၊ကိုိကိုကခင္မင္းလြင္ကိုအစိမ္းျဖတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ကိုကိုေပးခဲ့သည့္ဖုန္းနံပါတ္ကိုလဲဖုန္းဆက္သြယ္၍မရ။အီးေမးလ္ပို႔ျပန္ေတာ့လည္းစာမျပန္။အင္တာနက္အသံုးျပဳၿပီးဗိုင္ဘာ၊ေဖ့ဘုတ္ကေနဆက္သြယ္လည္းမရေတာ့။ကိုကိုလံုးလံုးေျခရာေဖ်ာက္သြားေလၿပီ။ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွတဆင့္ကိုကိုႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊အဆက္အသြယ္ရရွိရန္ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္းမည္သို႔ေသာအဆက္အသြယ္မွ်မရရွိခဲ့။ခင္မင္းတစ္ေယာက္ကိုကို႔ကိုနာက်ည္းဖို႔ေ၀းစြ၊ကိုကိုတိုင္းတပါးမွာဘာေတြမ်ားအဆင္မေျပျဖစ္ေနသလဲေတြးကာစိုးရိမ္ပူပန္စိတ္မ်ားကေန႔စားမ၀င္ညအိပ္မေပ်ာ္ႏွင့္လြမ္းမီးေတြေတာက္ကာေသာကေတြပင္လယ္ေ၀ေနခဲ့ရသည္။ထိုအခ်ိန္မွာပင္တစ္ပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္ျပႆနာတစ္ခုကေပၚလာခဲ့ျပန္သည္။
“ ခင္မင္းေခါင္းမီးေတာက္သြားတယ္၀တီ၊ပံုမွန္ရာသီေသြးကရက္ေတြအေတာ္ေက်ာ္ေနၿပီဆိုတာသိလိုက္ရတယ္၊ပထမေတာ့စိတ္ေသာကေတြေရာက္ေနခ်ိန္မို႔ရက္ေတြေရြ႕ကုန္တယ္ထင္မိတာ၊နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမသကၤာေတာ့ဘူး၊ဒါနဲ႔ေဆးခန္းသြားျပၾကည့္ေတာ့ခင္မင္းမွာကိုယ္၀န္ရွိေနၿပီတဲ့”
“ျဖစ္ရေလခင္မင္းရယ္”
ထိုအခ်ိန္ကာလမ်ားသည္ခင္မင္းလြင္အတြက္အရွင္လတ္လတ္ငရဲက်ေနသည့္ကာလမ်ားပင္။နယ္ကမိဘမ်ားအားလည္းအသိမေပးရဲ၊မည္သူကိုမွ်တိုင္ပင္ရမည္မသိႏွင့္ကူရာကယ္ရာမဲ့နတၳိျဖစ္ေနခဲ့၏။
“ခင္မင္းရဲ႕တစ္ျခမ္းပဲ့ဘ၀ေလးထဲတိုး၀င္လာတဲ့အဲ့ဒီကေလးေလးကိုကံဆိုးတယ္ေျပာရမလား၊ဒါမွမဟုတ္ခင္မင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုကံေကာင္းလို႔သာပဲလို႔ေျဖသိမ့္လိုက္ရမလား၊မေ၀ခြဲတတ္ေတာ့ဘူး၊တစ္မနက္အိပ္ရာအထမွာလြယ္ထားရတဲ့သေႏၶသားေလးပ်က္က်တယ္၊အေဆာင္ကအခန္းေဖာ္အကူအညီနဲ႔ခင္မင္းေဆးရံုတက္ၿပီးသားအိတ္ျခစ္ထုတ္ပစ္ခဲ့ရတယ္၊ခင္မင္းအဲ့ဒီတစ္ေန႔လံုးသည္းသည္းထန္ထန္ငိုေၾကြးခဲ့တယ္၊ခင္မင္းရဲ႕စိတ္ထဲမွာႏွလံုးသားထဲမွာခႏၶာကိုယ္ထဲမွာဘာဆိုဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အသိနဲ႔ေပါ့”
ခင္မင္းလြင္ေဆးရံုမွရက္ပိုင္းအတြင္းျပန္လည္ဆင္းလာၿပီးေနာက္အိေျႏၵရည္မပ်က္ေက်ာင္းျပန္တက္ခဲ့သည္။ခင္မင္း၏နယ္မွမိဘမ်ားသာမက၊သူငယ္ခ်င္းမ်ားပင္ဤအျဖစ္အပ်က္ကိုမသိလိုက္ၾက။အခ်ိန္ယႏၱယားကရက္မွလ၊လမွႏွစ္သို႔ကူးေျပာင္းလာေသာအခါ၊ကိုကို႔ကိုသတိရလြမ္းတေနမိခဲ့သည့္ေနရာတြင္၊ေၾကကြဲမႈနာၾကည္းမႈမ်ားကအံုႏွင့္က်င္းႏွင့္အစားထိုး၀င္ေရာက္လာသည္။ဘ၀ရပ္တည္မႈအတြက္မိမိကိုယ္ကိုျပန္လည္မတ္တည္ႏိုင္ခ်ိန္တြင္ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံမွကိုကိုျပည္ပတြင္အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီဆိုေသာသတင္းၾကားလာရသည္။ထိုသတင္းကိုခင္မင္းလြင္အၿပံဳးမပ်က္နားေထာင္လာႏိုင္သည္အထိမာေက်ာရင့္က်က္လာခဲ့ရသည္။ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ဤအတိတ္ဆိုးကိုဘ၀ထဲမွအၿပီးတိုင္းဆြဲထုတ္ေျမျမဳပ္သၿဂိၤဳလ္လိုက္ခ်င္မိသည္။
“ခင္မင္းလိုျဖစ္မ်ဳိးဘယ္မိန္းကေလးကိုမွမႀကံဳေစခ်င္ဘူး၊အခ်စ္ဆိုတာတာ၀န္ယူမႈတာ၀န္ခံမႈမရွိပဲယစ္မူးေပ်ာ္၀င္ေနယံုမွ်သက္သက္ဆိုရင္တန္ဘိုးမဲ့လြန္းတယ္ဆိုတာခင္မင္းဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီးသိခဲ့ရတယ္၊ခင္မင္းတို႔မိန္းကေလးေတြရဲ႕ဘ၀ဆိုတာပါးပါးေလးပါ၊မပြန္းပဲ့မထိခိုက္မိေအာင္စိတ္ကိုခၽြန္းအုပ္၊အသိဥာဏ္နဲ႔ကိုယ္တိုင္ထိမ္းေက်ာင္းကာကြယ္တတ္ဖို႔လိုတယ္၊ဒါေၾကာင့္ညီအစ္မလိုခ်စ္ခင္ရတဲ့၀တီ့ကိုခင္မင္းရဲ႕မလွပတဲ့ဇာတ္ေၾကာင္းေတြကိုရင္အနာခံၿပီးေျပာျပေနတာပါ၊၀တီလဲခင္မင္းအျဖစ္ကိုနမူနာယူၿပီး၊ကိုယ့္ဘ၀ကိုမပြန္းပဲ့ေအာင္ဂရုစိုက္ေပးပါလို႔ခင္မင္းေတာင္းဆိုခ်င္တယ္”
xxxx
အေပ်ာ္ရည္းစားတစ္ေယာက္နဲ႔ျပတ္ၿပီးသိပ္မၾကာေသး၊ေနာက္တစ္ေယာက္ေျပာင္းထားတတ္သည့္သိမ့္၀တီကိုခင္မင္းစိုးရိမ္စိတ္မ်ားေနမိသည္မွာမလြန္။စိတ္ရင္းေကာင္းၿပီး၊ျဖဴစင္ၿပီး၊ျပည့္စံုၾကြယ္၀ေသာသိမ့္၀တီ့ဘ၀ေလးကိုခင္မင္းဘာမွမစြန္းထင္းေစခ်င္။မိဘမ်ားႏွင့္အေ၀းမွာေနေနရသည့္သူမို႔သိမ့္၀တီ့ကိုတကယ္တန္းထိမ္းေက်ာင္းေပးမည့္သူမရွိ။မိဘမ်ားကလဲပိုက္ဆံမွန္မွန္ပို႔ေပးေနရင္အေ၀းကေနဖုန္းနဲ႔စကားလွမ္းေျပာႏိုင္ရင္လံုေလာက္ၿပီထင္ေနပံု။အတူေနႀကီးေတာ္အပ်ဳိႀကီးကလည္းေခတ္ကိုအမီမလိုက္ႏိုင္ေတာ့သူဆိုေတာ့၀တီ့အတြက္အနီးကပ္ေျပာေပးမည့္သူကခင္မင္းလြင္သာရွိသည္။
တေလာကပင္အင္တာနက္ကေနေတြ႔သည့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္အေပ်ာ္သေဘာခဏတြဲေနရာကျဖတ္လိုက္ျပန္သည္။ေကာင္ေလးကဖုန္းေတြတဂြမ္ဂြမ္းဆက္ေတာ့ခင္မင္းလက္ထဲဖုန္းထိုးထည့္ေပးကာေရွာင္တိမ္းျပန္၏။
သို႔ေသာ္အခုတေလာသိမ့္၀တီတစ္ေယာက္ေျခၿငိမ္ေန၏။ၿငိမ္ဆိုေဆးေက်ာင္းတက္ေနသည့္ဆရာ၀န္ေပါက္စေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္တြဲေနသည္ကိုေတြ႔ရ၏။ “ဒီတစ္ခါေတာ့ေမာင့္ကို၀တီတကယ္အတည္ခ်စ္မိၿပီထင္ရဲ႕” ဟုေျပာလာေတာ့တကယ္ခ်စ္မည့္သူေတြ႔ေလၿပီပဲဟုခင္မင္းစိတ္ေအးခ်င္မိရျပန္သည္။သီဟ၏မိဘမ်ားကကုန္သည္ေတြမို႔စီးပြားေခ်ာင္လည္ၾကသည္။သီဟဆရာ၀န္ဘြဲ႔ရ၍၊သိမ့္၀တီလည္းဘြဲ႔လြန္ေျဖၿပီးေလာက္ခ်ိန္ႏွစ္ေယာက္သားမိဘမ်ားကိုဖြင့္ေျပာၿပီး၊လက္ထပ္ၾကဖို႔ခင္မင္းလြင္ကတိုက္တြန္းထားသည္။ေနနဲ႔လေရႊနဲ႔ျမႏွစ္ေယာက္လံုး၏လိုက္ဖက္သည့္ဘ၀ေလးထူေထာင္မည္ကိုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ခင္မင္းျမင္ခ်င္လွသည္။
သို႔ေသာ္…။
xxxx
“ခင္မင္း…. နင္ငါ့ကိုခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔၊ငါ့မွာသီဟနဲ႔ရတဲ့ကိုယ္၀န္ရွိေနၿပီခင္မင္း”
၀တီ့ႏႈတ္ကနာက်င္စြာႏွင့္ညည္းတြားလိုက္သည့္ရင္ကြဲနာသံ။
ႏႈတ္ကတိုးဖြဖြဖြင့္အံက်လာေလသည္လား၊သို႔တည္းမဟုတ္နာက်င္စြာျဖင့္ညည္းတြားလိုက္ေလသည္လားမကြဲျပား။ဘ၀မွာေပါက္ကြဲခဲ့ဖူးေသာက်ိန္စာဗံုးတစ္လံုးသည္၊နား၀တြင္ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ထပ္မံေပါက္ကြဲသြားသလိုခင္မင္းလြင္ခံစားမိလိုက္သည္။
“၀တီရယ္၊ငါအတန္တန္ေျပာခဲ့ရက္နဲ႔သတိေပးခဲ့ရက္နဲ႔ျဖစ္ရတယ္လို႔ဟာ၊ေနာက္ၿပီးနင္သိုသိပ္လိုက္တာ၊ငါ့ကိုဘာဆိုဘာမွမေျပာျပခဲ့ပါလား”
ခင္မင္းလြင္၏မခ်င့္မရဲစကားသံကေဘးလူၾကားလွ်င္သာမန္စကားဟုသာထင္ပါလိမ့္မည္။သို႔ေသာ္သိမ့္၀တီ့အေနျဖင့္မူခင္မင္းလြင္၏ဘ၀ႏွင့္ရင္းၿပီးျပယ္လြင့္ေၾကမြခဲ့ရသည့္ရက္ကြဲပက္လက္အျဖစ္မ်ားကိုခေရေစ့တြင္းက်သိထားခဲ့သူမို႔၊ဤမခ်င့္မရဲစကားကိုရင္ႏွင့္အမွ်ခံစားသိနားလည္ႏိုင္ပါသည္။
ကုလားထိုင္ေပၚသို႔အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ထိုင္ခ်လိုက္သည့္ခင္မင္းလြင္ကိုသိမ့္၀တီကေတြေတြႀကီးၾကည့္ေနသည္။အၿမဲတမ္းႏႈတ္သြက္လြန္းေသာ၊ျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ေနတတ္ေသာ၊ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္ေသာသိမ့္၀တီ၏မ်က္ႏွာေအးစက္တည္ၿငိမ္ေနပံုကထိတ္လန္႔စရာ။
“ဘယ္တုန္းကျဖစ္ခဲ့ၾကတာလဲ၀တီရယ္၊အခုနင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
ခင္မင္းလြင္၏ေမးခြန္းအဆံုးသိမ့္၀တီ၏မ်က္၀န္းအိမ္မွမ်က္ရည္မ်ားယိုစီးက်လာသည္။
“ေမာင့္ငါ့ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ထင္ခဲ့တယ္၊ဒါေပမယ့္အခုသူင့ါကိုမယူႏိုင္ဘူးတဲ့”
“ဘာ.. သူတကယ္အဲ့ဒီလိုေျပာလား”
ပါးပါးလွပ္လွပ္ႏႈတ္ခမ္းအစံုကိုတင္းတင္းေစ့ထားရင္းလဲ့၀တီကေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။
“အဲ့ဒါေတာ့သီဟလံုး၀မမိုက္ဘူး၊နင္တို႔ဒီေလာက္တြဲလာတာအကုန္သိေနၾကတာပဲဟာ”
“ဒီထက္ေတာင္ဆိုးေသးတယ္ခင္မင္း”
“သူနဲ႔ရခဲ့တဲ့ကိုယ္၀န္ကိုမယူႏိုင္ပါဘူးလို႔ျငင္းလိုက္တဲ့အျဖစ္ထက္ဘာမ်ားထပ္ဆိုးစရာက်န္ေသးလို႔လဲ”
လဲ့၀တီကသူ႔၏ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးတြန္႔ေကြးသြားယံုၿပံဳးလိုက္၏။လဲ့၀တီ၏ထိုအၿပံဳးေၾကာင့္ခင္မင္းလြင္ေက်ာထဲပင္စိမ့္သြားရ၏။
“ေမာင္ကဗိုက္ထဲကကေလးကသူနဲ႔မဆိုင္ဘူးတဲ့”
“ဟင္………”
“ဟက္… ၀တီကရည္းစားမ်ားခဲ့ဖူးေတာ့ဒီကေလးကသူနဲ႔ရတာေသခ်ာလို႔လားတဲ့”
အ့ံၾသမင္တက္ရလြန္းလုိ႕ခင္မင္းလြင္စကားပင္မဆိုႏိုင္ေတာ့။ရုတ္ခ်ည္းရင္ထဲေအာင့္တက္လာ၏။ဒါပညာတတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕တာ၀န္မဲ့တဲ့ႏႈတ္ထြက္စကားလား။ဟက္ခနဲနာနာက်င္က်င္ရယ္ရင္းဆက္ေျပာလိုက္သည့္လဲ့၀တီ၏အသံကတုန္ခိုက္ေနသည္။
“ဘယ္ေလာက္ေတာင္အ့ံၾသဖို႔ေကာင္းလိုက္သလဲခင္မင္း၊သူတင္မကသူ႔မိဘေတြကပါဖ်က္ခ်ဖို႔တိုက္တြန္းေနတယ္၊သူတို႔အဲ့ဒီအတြက္အကုန္စီစဥ္ေပးမယ္ဆိုပဲ”
“၀တီ….. နင္ဘယ္လိုဆံုး…ျဖတ္…..”
ခင္မင္းလြင္၏စကားမဆံုးလိုက္ပါ။ယြန္း၀တီကက်ားနာတစ္ေကာင္၏မာန္ဖီလိုက္သံလိုမ်ဳိးျဖင့္ –
“ဒီကေလးကိုငါရေအာင္ေမြးမယ္၊ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္တားတားအျပစ္မဲ့တဲ့ကေလးကိုငါလံုး၀ကိုမဖ်က္ခ်ႏိုင္ဘူးခင္မင္း”
က်ားနာမေလးလဲ့၀တီ၏မ်က္၀န္းထဲႏူးည့ံမႈေလးျဖတ္ေျပးသြားသည္ကိုခင္မင္းလြင္ေတြ႔ျဖစ္ေအာင္ေတြ႔လိုက္သည္။လဲ့၀တီ၏လက္အစံုကိုခင္မင္းတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္မိသည္။
“နင့္ေဘးမွာငါရွိေနေပးမယ္၀တီ၊နင္နဲ႔ငါ့စိတ္တစ္သားထဲပဲ၊ငါသီဟကိုအရမ္းစိတ္ဆိုးတယ္ဟာ၊သူဒီလိုေျပာရက္လိမ့္မယ္လို႔ငါလံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူး”
မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္မ်ားလက္ေတြ႔ႀကံဳလာသည့္အခါအတၱႏွင့္လူသားဆန္မႈၾကားလြန္ဆြဲေနျခင္းမွမည္သည့္ဘက္သို႔ခုိင္ခိုင္မာမာရပ္ရမည္ကုိလဲ့၀တီပို၍ထင္ထင္ရွားရွားသိလာ၏။
“ငါလူကဲခတ္ည့ံခဲ့တယ္ခင္မင္း၊ငါလိုက္ေလ်ာေပးခဲ့သမွ်ငါျပန္ရမယ္လို႔စိတ္ခ်ထားခဲ့တာေလ၊ငါေမာင့္ကိုတကယ္ခ်စ္မိခဲ့တာပါ၊အခုေတာ့သူဟာငါ့ခ်စ္ျခင္းနဲ႔မထိုက္တန္တဲ့သူ”
“ေအးပါ.. နင္သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာငါသိပါတယ္၊သူလဲနင့္လိုပဲတကယ္ခ်စ္တဲ့သူလို႔ထင္ခဲ့မိတာ”
“နင္အိမ္ကိုေရာအသိေပးၿပီးၿပီလား”
လဲ့၀တီ၏ခႏၶာကိုယ္ကခင္မင္းလြင္၏ေရွ႕တြင္ထိုင္လွ်က္ရွိေနေသာ္ျငား၊စိတ္ႏွင့္ခႏၶာကတျခားစီတစ္ကန္႔စီလြင့္သြားျပန္သည္။
“ေဖေဖနဲ႔ေမေမဆီငါလာမယ့္ပိတ္ရက္သြားရင္းေျပာျပလိုက္မယ္၊ဒီကေလးကိုေမြးဖို႔အတြက္ငါ့မိဘေတြကိုေသခ်ာေပါက္အသိေပးမွျဖစ္မယ္ေလ”
“ဟုတ္တာေပ့ါအခုအခ်ိန္မွာမိဘေတြရဲ႕အခန္းက႑ကအရမ္းအေရးႀကီးလာၿပီ၊နင္အဆင္ေျပပါေစ၊ငါဒီကေနဆုေတာင္းေပးေနမယ္”
“ငါသူ႔ကိုဥပေဒေၾကာင္းအရတရားစြဲႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားမယ္ခင္မင္း၊လူတစ္ေယာက္ရဲ႕လူမပီသမႈ၊တာ၀န္မဲ့မႈကိုသူနဲ႔ငါရဲ႕၀န္းက်င္ကလူေတြအကုန္လံုးသိေစရမယ္”
“ေအးပါ၀တီရယ္၊ငါတို႔မိန္းကေလးေတြဆိုတာဘာဆိုဘာမွမက်န္သည္အထိခ်စ္သူအတြက္ေပးဆပ္ဖို႔အသင့္ျဖစ္ေနၾကသူမ်ားပါ၊ဒါေပမယ့္သူတို႔ေယာက်ာ္းေလးေတြမွာေတာ့ငါတို႔မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့တုန္႔ျပန္မႈေတြကိုယ္လြတ္ရုန္းမႈႈေတြတာ၀န္မယူမႈေတြအၿမဲရွိေနတတ္တယ္၊ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္နင္ဒီအေျခအေနထိေရာက္မွေတာ့ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ရင္ဆိုင္ပါ၊နင္နေဘးမွာငါရိွေနမယ္၀တီ”
xxxx
တစ္လံုးခ်င္းေျပာျပေနသည့္၀တီ့မ်က္ႏွာကိုေငးၾကည့္နားေထာင္ေနရင္းခင္မင္းရင္ထဲတင္းၾကပ္နာက်င္လာရသည္။
“သမီးတခုခုလုပ္မယ္ဆိုသမီးေဖေဖရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေထာက္ထားပါ၊သမီးေဖေဖရဲ႕အႏွစ္ႏွစ္အလလတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ေကာင္းမြန္တဲ့အမည္နာမကိုထိခိုက္မွာေမေမစိုးရိမ္တယ္၊ရံုးျပင္ကႏၷားေရာက္တရားတေဘာင္ေတြရင္ဆိုင္ၾကနဲ႔၊သမီးေဖေဖရဲ႕ပံုရိပ္ေတြက်ဆင္းကုန္မွာေပါ့၊ကေလးကိုမယူပဲတနည္းနည္းလုပ္လို႔ရမယ့္လမ္းကိုေရြးၾကည့္ပါလားသမီးရယ္….တဲ့၊ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ေမေမကိုယ္တိုင္ကအဲ့ဒီလိုေျပာလာေတာ့၀တီေလေနရာမွာတင္ေက်ာက္ရုပ္လိုျဖစ္သြားၿပီးဆြံ႔အသြားမိတယ္ခင္မင္းရယ္”
ခင္မင္းဆို႔နင့္သြားမိသည္။ရင္ထဲနင့္ခနဲ၊စူးခနဲ။
“ငါ့အျဖစ္ထက္နင့္အျဖစ္ကပိုဆိုးေနပါလား၀တီရယ္”
ေျပာရင္းကတသိမ့္သိမ့္ခုန္လႈပ္ေနသည့္၀တီ၏ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုခင္မင္းတင္းၾကပ္စြာေထြးပိုက္ထားေပးမိသည္။အေတာမသတ္က်ေနသည့္၀တီ၏မ်က္ရည္စက္မ်ားေၾကာင့္ခင္မင္း၏ပခံုးႏွင့္အိက်ီၤရင္ဘတ္တို႔မွာရႊဲရႊဲစိုေနေလၿပီ။
“ငိုလိုက္၀တီ၊နင္တ၀ႀကီးငိုခ်လိုက္စမ္းပါ၊မခ်ဳပ္တည္းထားပါနဲ႔၊နင့္ရင္ထဲမွာဘာဆိုဘာမွမက်န္တဲ့အထိအားရေအာင္ငိုခ်လိုက္စမ္းပါ၊နင္ေပးဆပ္လိုက္ရတာနဲ႔မတန္ေလာက္ေအာင္နင္ျပန္ရတာေတြကဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား၀တီရယ္”
အံႀကိတ္ရင္းေထြးပိုက္ႏွစ္သိမ့္ရင္းကေျပာလိုက္သည့္ခင္မင္းကိုယ္တိုင္တေတြေတြက်လာသည့္မ်က္၀န္းအစံုမွမ်က္ရည္မ်ားကိုတားဆီးရန္မစြမ္းသာပါေခ်။
“ငါတို႔ေတြယံုၾကည္ခဲ့ၾကတယ္၊အဲ့ဒီယံုၾကည္မႈကေနေပးဆပ္ခဲ့ၾကတယ္၊အဆံုးေတာ့အဲ့ဒီေပးဆပ္မႈရဲ႕ရလဒ္ကတာ၀န္မဲ့စြန္႔ပစ္ခံခဲ့ရတယ္၊ဒါတင္ေက်နပ္အားမရၾကေသးဘူးလား၊ငါတို႔ရဲ႕အားကိုးအားထားရာေတြ၊ငါတို႔ရဲ႕ယံုၾကည္သူေတြကိုပါထပ္ၿပီးငါတို႔ဆံုးရႈးံၾကရဦးမွာလား၊ေလာကႀကီးကမတရားလိုက္တာ၊ငါတို႔ရဲ႕အျပစ္ဆိုလို႔ငါတို႔ယံုၾကည္ခဲ့၊ခ်စ္ခဲ့လို႔ပံုအပ္မိခဲ့တာပဲရွိတာပါ၀တီရယ္”
ေျဖသိမ့္သူကိုယ္တိုင္နာက်င္ခံခက္စြာအစိတ္စိတ္ကြဲေၾကေနသည့့္စကားလံုးမ်ားႏႈတ္မွဖြင့္အံထြက္က်လာသည္။၀တီနွင့္ခင္မင္းအျပန္အလွန္တြယ္ဖက္ရင္းႏွစ္သိမ့္ေပးမိသည္။တစ္ဦး၏မ်က္ႏွာေပၚမွမ်က္ရည္စမ်ားကိုတစ္ဦးသုတ္ဖယ္ေပးမိၾက၏။
ခင္မင္းနွင့္မ်က္လံုးခ်င္းရင္ဆိုင္ကာ၀တီထိုင္လိုက္၏။
“ ခင္မင္း… ၀တီေလေမေမ့ကိုအရင္ဖြင့္ေျပာျပခဲ့တာပါ၊ေမေမဒီလိုတုန္႔ျပန္လိမ့္မယ္လို႔၀တီလံုး၀မွမေမွ်ာ္လင့္ထားမိဘူးခင္မင္းရယ္”
၀တီ၏အငိုမ်က္ႏွာေလးကညိွဳးႏြမ္းလွ်က္နီျမန္းမို႔အစ္ေနသည္။
“၀တီသတၱိရွိရွိန႔ဲဒက္ဒီကိုထပ္ရင္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ဒက္ဒီက၀တီ့ကိုစကားေျပာဖို႔အခြင့္အေရးလံုး၀မေပးခဲ့ဘူး၊ေမေမ့ဆီကအကုန္သိထားၿပီးၿပီ၊ေမေမ့ဆႏၵကဒက္ဒီဆႏၵပဲလို႔ေျပာၿပီးစကားျဖတ္ခ်လိုက္တယ္ခင္မင္းရယ္”
ခင္မင္း၏အျဖစ္ႏွင့္၀တီအျဖစ္ကမတူ။သို႔ေပမယ့္ခင္မင္းတို႔ႏွစ္ဦးလံုးယံုၾကည္မႈ၏သားေကာင္၊တာ၀န္မဲ့သူမ်ား၏သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရတာကေတာ့အေသအခ်ာပင္။
“ခင္မင္း… ၀တီဒီကေလးကိုရေအာင္ေမြးမယ္၊ႀကီးျပင္းၿပီးလူလားေျမာက္လာေအာင္ေစာင့္ေရွာက္မယ္၊ကေလးရဲ႕အေဖဘယ္သူဆိုတာကိုလူသိရွင္ၾကားတရား၀င္ျဖစ္ေအာင္၀တီႀကိဳးစားမယ္၊၀တီတို႔မိန္းမသားေတြဘ၀ကဒီလိုျပဳသမွ်ခံေနရမယ့္ဘ၀မဟုတ္ဘူးဆိုတာသူတို႔ေတြကိုသိေစခ်င္တယ္၊၀တီသတၱိရွိရွိရင္ဆိုင္သြားခ်င္တယ္၊၀တီ့နေဘးမွာမိသားစုကလဲမရပ္တည္ေပးႏိုင္ဘူး၊ဒီေတာ့ခင္မင္း၀တီ့ေဘးမွာရွိေနေပးပါ၊၀တီအရာအားလံုးကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ”
၀တီ့၏လက္အစံုကိုခင္မင္းတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုတ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ခိုင္ခိုင္မာမာခ်လိုက္သည့္ ၀တီ့၏ရဲ၀့ံသည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ခင္မင္းထက္ပင္သတၱိရွိေနသည့္၀တီ့ကိုေခါင္းညိတ္ရင္းက ခင္မင္း ေျပာလိုက္မိသည္။
“ေသခ်ာေပါက္၀တီ့ေဘးမွာခင္မင္းရွိေနေပးမယ္၊ဒီမယ္၀တီ… အခုလို၀တီဆံုးျဖတ္လိုက္တာဟာ၀တီအတြက္သာမဟုတ္ဘူး၊ခင္မင္းအတြက္လဲျဖစ္တယ္၊ခင္မင္းတို႔လိုမိန္းမသားတိုင္းအတြက္လဲျဖစ္တယ္”
မ်က္ရည္စမ်ားႏွင့္မ်က္ႏွာျပင္ႏွစ္ခုေပၚတြင္ခိုင္မာသည့္ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားက၀့ံ၀ံ့စားစားပြင့္လန္းလာေတာ့သည္။
ခ်စ္ျခင္းကိုတစ္ကမၻာထင္ခဲ့ၿပီးဘ၀ႏွင့္ရင္းေပးဆပ္မိခဲ့ျခင္း၏ရလဒ္မ်ားကအက်ည္းတန္ခဲ့ေသာျငား၊လူသားဆန္သည့္စိတ္ျဖင့္ရဲ၀့ံႏိုင္ျခင္းကလွပသည့္အနာဂတ္ကိုအေကာင္းဆံုးအနားသတ္ေပးႏိုင္မွာအေသအခ်ာပင္။
(ျမန္မာဘေလာ့ဂါ (၉၂) ဦးရ႕ဲ လက္ရာမ်ားစုစည္းထားတဲ့ “Feeling 92” စာအုပ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။)
ဆႏၵနဲ႔ဘ၀ တစ္ထပ္ထဲက်ပါေစ။
=====
“Feeling 92” စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲ တက္ေရာက္ၾကသည့္ Blogger အခ်ဳိ႕။
“Feeling 92” စာအုပ္အဖံုး။
“Feeling 92” တြင္ ပါ၀င္ေသာ Blogger မ်ား။
